Boşluğu var eden varlığın kendisidir aslında ama karşılıklı bir etkileşim olduğundan algılamak zor gelebilir. Mesela madde ve karşıt madde örneğinde ikisinin bir araya geldiğinde yok olmalarıyla oluşur(oluşur demek de yanlış) boşluk dediğimiz kavram. Şuanda da uzayda maddenin ve enerjinin izinin bulunmadığı, boşluklar vardır. Zaman-mekan ekseninde baktığımızda mutlak boşluğun var olmadığını zaten anlayabiliriz, ama şuanki madde(varlık) ve yokluk göreceli olarak şuanki zamanda var olan iki eş.
Vakum kavramını algılamak da zor, ilk öğrendiğimde ben de 'böyle şey mi olur' gibi bir tepki vermiştim. Ama evrenin varlığı da belli bir zaman ve sebepler diliminde meydana geldiğinden mutlak bir varlıktan söz edemeyiz. Tanrıyla temas konusu da tamamen algıda seçicilikten kaynaklı bir halüsinasyondan ibaret. Boşlukların tanrısı diye bir kavram duymuşsunuzdur : açıklayamadığımız bir olayı hemen daha büyük bir açıklanamazlık olan tanrıya yüklemek bakış açısının darlığından başka bir şey değildir ne yazık ki. Evreni açıklayamıyorduk tanrıyı yarattık, bigbangi keşfettik, şimdi ondan öncesini açıklayamayıp yine tanrıya atfediyoruz. İmamı rabbani ve muhyiddin'i arabi okumadım ama güncel bilimsel bulguları kullanmadıkları için okumaya da gerek görmüyorum, belki çağının çok ötesinde insanlar olabilirler. Ama 1000 yılda çok şeyin değiştiğini, felsefenin bile bilime ayak uydurması gerektiğini siz de bilirsiniz. Ve Celal Şengör'ün de dediği gibi 'Birbirini yalanlayan inançlarla bilim yapılabilir mi' diye size soruyorum.
Bilim ve felsefe ilişkisi konusunda haklısınız. İnanç demiyelim, Allah'ın ilmi veya Kuran-ı Kerim'in hakikatı diyelim. Eğer bunu reddediyorsak o zaman daha kim bilir kaç yıl bekleyeceğiz bilim nasıl açıklayacak. Ben iki tarafında uyuşan doğrularını görmekten yanayım. Sadece bir tarafı okursak diğer tarafa kesinlikle önyargılı olacağız. İlim Çin'de de olsa almalı değilmiyiz? İşte ben bunu yapıyorum; Kuran-ı Kerim'den çıkarılmış hakikatleri modern batının bilimi ile barıştırıyorum. Birini diğerine mal etmiyoruz. Evrenin yaratılışını Tanrıya atfetmek diye bir anlayış benim literatürümde yok öyle birşey. Evren var mı ki atfedelim. Evreni varlığını kabullenmek bu ince şirktir, küfürdür. Yani Allah'ın mekansızlığını mekanlamış oluruz. Bu bir nöroloji konusu. İnançla bilim yapma konusuna gelince tam tersini yapıyoruz. Ben baştan bilseydim ki konuyu ideolojik ve önyargılı yanaşacaksınız hiç yazdım. Devamını da yazmayacağım zaten.
Yani diyorsunuz ki big bang kuranı kerimden çıkarılmış bir hakikattir, ben bunu bilimle bağdaştırıyorum. Bana tam tersi gibi geldi. Simülatif evren şuanlık sadece bir hipotezdir, siz bunu desteksiz kabul ediyorsanız bu da bir inançtır. Belki de doğrudur bir şey diyemem. Ama şunu gördüm ki bu dünyada en güvenilir bilgi sadece bilimin tuzlu sularında üretiliyor ve bundan fazlası sadece insanın mantıksızlıkları ve uygunsuzlukları aklına uydurmalarından oluşuyor. Ben inanç demeyi sürdüreceğim, çünkü başka bir coğrafyada doğmuş olsaydınız yorumunuzdaki isimler allah ve kuran değil incil ve yehova olacaktı. Asıl konuya dönersek vakum-evren teorisi şuan big bangden önceki oluşum sorununu çözebildiği için en güvenilir paradigma olarak karşımıza çıkıyor, mutlak gerçeği görebilmeye belki ömrüm yetmez. Ama umuyorum ki insan birgün evrenin sırlarına vakıf olacak,tabi ki bilimle.
Ben size nöroloji kitapları okumanızı öneririm ve tabii ki karşıdaki tarafın fikirlerinin (arabesk kokulu fikirler değil, kafatası çatlatıp döktürecek cinsten fikirler) ne ifade ettiğini anlama gayreti içinde olmanızı. Keşke doğru İncil olsaydı da İncil ve Yehova diyebilseydim. Ölümlü dünyada kaç yüzyıl daha bekleyelim. Kimi bekleyelim? Evrenin sırlarını kim açıklayacak? Açıklayınca ne olacak? Ateizm mi doğacak? Ben gerçekten böyle sohbet içinde olmak istemiyorum. Saygılar..
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.