Bir bedeni veya en azından bir sesi bile arzularken kulak tıkamaktır içinde olan biten her şeye.. Neticesinde bunlara ihtiyaç duymamak kişinin yalnız olduğunu hissettirmez yani hissetmek için önce ihtiyaç duymak gerekir ki yalnızlık hissi bürüsün yüreği..
Yalnızlık hiç bir insanım hoşuna gitmez, ama ellerinde değildir. Herkesin bir şeye ihtiyacı vardır ama ihtiyacını karşılamak kişinin kendi iradesinin ehli değilse karsilanmaz. Dolayısıyla yalnız olmaya mahkumdr ozaman.
Mahkumiyet ancak ve ancak farkındalık yükseldikçe gerçekleşecektir.. Kafka'nın bahsettiği ; benim yalnızlığım insanlarla dolu, ideasından yola çıkarak temelde yanılmıyorsam Pessoa'nın farkındalık, farkına varan insanlar için lanettir ideasına ulaşabiliriz.. Yani sizin bahsettiğiniz elinde olmamak sürecinin yaşanması için kişinin zihinsel olarak bu süreçten geçmesi gerekir..
:) ölüm kalabalığı ya da cenazeler ölenler için değildir aslında ya da sızlanıp gözyaşı dökmek.. Toplanan tüm kalabalık oraya kendi ölümlerini görmek ve o anı yaşamak için giderler ve yine kendi ölümlerine ağlarlar.. Ölüm, dediğiniz gibi yalnız kişinin harcıdır.. Doğuş ise bir çoğalmak eylemidir.. Canlıların varoluşunun temeli türünü devam ettirme isteğidir ki bu da yalnız insanın becerebileceği iş değildir.. Soren Kierkegaard bu süreci evlilik ile sonlandırmış ve kişinin yegane amacı gerçekleştirmesinden dolayı artık yalnızlığa ve ölüme mahkum olduğunu yer yer kitaplarında belirtmiştir.. Yani dünyadaki amacının tamamlandığını bilmesi için yine farkındalık gelişmek zorunda diyebiliriz.. Kitaplar bu hususta gayet başarılıdır.. Özellikle ruhunuzu sarsan kitaplar..
Öyle hissettirmişsem kusuruma bakmayın.. Ancak şunu söylemeliyim ki farkındalık gerçekten insanlar için bir lanet çünkü telafisi yok.. Dikkat edin kendinize..
Kesinlikle katılıyorum, teşekkür ederim esen kalın. :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.