biz mutluluğu görmezden gelen varlıklarız... mutluluk içimizde ki duygu değil artık... bir çikolataya, küçük hediyelere, güzel iltifatlara bile mutlu olabilecekken yaşadığımız daha küçük üzüntülere dönüp sırtımızda bırakıyoruz mutluluğu, ve bir daha dönüp bakmaya yeltelenmiyoruz bile. şarkı sözlerine, yazılmış anlamlı sözlerinde üzüntüyü arıyoruz... peki o şarkı da ya da sözde mutluluk yok mu? elbette var.... yaşım öyle büyük değil ama zamane gençleri denilen akranlarım mutluluğu bir insana bağlıya biliyor bu beni ne kadar üzse de çoğu zaman bende öyleyim ama mutluluğun o insan olmadığının farkındayım... güle biliyorsam, üzülebiliyorsam, sinirlenebiliyorsam mutlu da olabilirim yaşadığım her duygu sonsuza kadar benimle değil... ne yazdım be velhasıl kelam mutluluk var bakmayı bilmeyen insanların olduğu gibi 😊
duygularını yada hislerini çoğu zaman bu denli anlatamaz aktaramaz. bu aslında çok güzel bir bakış açısı çünkü aslında mutluluk ne kadar soyut bir şey olsa da onu somutlaştırıp şekilden şekle sokanda bizleriz. mesela gülmekten ağlamak gibi. insan sevindiği mutluluktan havalara uçtuğu bir şey için hüngür hüngür ağlayabiliyor :)) . mutluluğun aslında bir çok tabiri var dilimizde tıpkı onu içimizde farklı farklı yaşatmak gibi.. Yada senin de dediğin gibi gerçekten mutluluğa bakmak onu hissetmek gibi. teşekkür ederim bu güzel yorumun için :)
Ve her zaman için duygularını böylesine yansıtmaktan vazgeçme. Bu kendini en güzel anlatma biçimidir.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.