Düşününce onca çaba onca bekleyiş bir hiç uğruna...
Kurduğum bunca hayal durduğum salak salak beklediğim gecelere kadar herseyimden kesip yine de yetmediğim bir şey
Beni sana getirecek bir yol bulmuştum,
karanlıktan aydınlığa kavuşacaktım. Bu yolu umutla, sevinçle kazmış, kendimden bir şeyler katmıştım. Bir çırpıda yüreğimle açtığım bu yolu kapatmak, ağır ağır dönmek, vazgeçmek zor geliyor biraz, elbet yüreğim sızlıyor
Canım çok şey anlatmak istiyor ama
yorgunum. beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca șeyi affeden kalbim bile yorgun artık. heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. çok yorgunum.
Bir șeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.
"Bana tutku verecek herhangi bir şeye veya kimseye artık rastlamayacağımı biliyorum, Birisini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. Enerji, kendini veriş ve körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumdan atlamak gerekir. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan ve ben artık atlamayacağımı biliyorum. Bulantı