Hayatıma bakıyorum da sanki mixi olmamış gibi
Bakıyorum da sanki bir şey çok boğuk gibi
Ve gülme sevgilim, artık vaktim geldi
Tek demle bekliyordum cinler orda
Yolum kendi benliğimedir yüzün gülmesin
Hissedince sana vurulduğumu
Anladım ne kadar yorulduğumu
Sakinleştiğimi, durulduğumu
Denize dökülen bir pınar gibi
Şimdi şiir bence senin yüzündür
Şimdi benim tahtım senin dizindir
Sevgilim, saadet ikimizindir
Göklerden gelen bir yadigar gibi
Sözün şiirlerin mükemmelidir
Senden başkasını seven delidir
Yüzün çiçeklerin en güzelidir
Gözlerin bilinmez bir diyar gibi...
Birgün çok güzel bir hikâyenin içinde göğsün genişlemiş, yüzün çiçeklenmiş olarak....
Köşesine çekilenlerin gönlünü çalıyor gözlerin,
Seninle birlikte olmak günah ise, bizim günahımız yok.
Yüzün adeta ilahi lutfun aynası gibi
Gerçekten de öyle; bunda riya yok.
Hafız-ı Şirazi
Şəhid Müəllimim mekanınız cənnət olsun!
Eskiye daliyor gözüm
Dalmasin da ne yapsin?
Bugün günlerden o gün
Sanki döndün, hayattasin
Bak güneş batiyor iste
Bir gün daha yakiniz
Bu yagmur sensin iste
Oradasin gökyüzünde
Aklma düşüyor yüzün
Gülümser gibi ayriligin
Artik sayili zaman dedil
Müebbet yalnizlgim
Kaç yil oldu gideli?
Kaçinci uykundasin?
Hangi rüzgar aldi seni,
Hala ügütüyor beni...
Azala azala yaşadığımız şu dünyada bir şeyler güzel kalsın. Gülümseyen yüzün gibi…
Kim bilir belki de hep güzel baktığımız için insanların gerçek yüzün göremiyoruz
Yorma beni dünya
Senden birşey istemiyom
Yorma beni dünya dünya
El aleme rezil edip
Gırma beni dünya dünya
Saçımı başımı yoldum
Sabırınla umur oldum
Zaten ben perişan oldum
Yorma beni dünya dünya
El değme tabip yaraya
Sebebin ganı guruya
Çocuk gibi makaraya
Sarma beni dünya dünya
Gülabi' ye nazın ile
Hiçte dönme yüzün ile
Gözün varsa gözün ile
Görme beni dünya dünya
Aşık Gülabi
"Eğer deniz ortasında;
bir sandal isen, küreklerin olmalı.
Bir martı isen, kanatların.
Sabrın olmalı eğer bir anneysen.
Esnaf isen, güler bir yüzün.
Aşçı isen, temiz tırnakların olmalı.
Yaşıyorsan, umudun olmalı.
Ve en önemlisi, yüreğin olmalı,
seveceksen eğer birini.."
Hissiyat
Bir tebessüm et, unutursun zamanla
Yine dalmışım aynadaki yüzün ağlar
Yine dalmışım elimde fotoğraflar
Koray Avcı-Yine Aylardan Kasım
Ahmet Özhan
Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş
Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş
Sağı solum gözler idim ben dost yüzünü görsem deyü
Ben taşrada arar iken ol cân içinde cân imiş
Öyle sanırdım ayrıyam dost gayrıdır ben gayrıyam
Benden görüp işiteni bildim ki ol cânân imiş
Savm-u sâlât-u hac ile sanma biter zâhid işin
İnsân-ı Kâmil olmaya lâzım olan irfân imiş
Kanden gelir yolun senin ya kande varır menzilin
Nerden gelip gittiğini anlamayan hayvân imiş
Mürşid gerektir bildire Hakk'ı sana Hakk'al-yakîn
Mürşidi olmayanların bildikleri gümân imiş
Anla hemen bir söz dürür yokuş değildir düz dürür
Âlem kamû bir yüz dürür gören anı hayrân imiş
İşit Niyâzî'nin sözün bir nesne örtmez Hakk yüzün
Hakk'dan ayân bir nesne yok gözsüzlere pinhân imiş
Toprağında Sırılsıklam...
Sordu, nasılsın??
Fiziken; iyi, ruhen; "kül eviydi"...
İç çekti,
Derin bir son nefes daha çekti; içine...
Tütün sarılır ya hani...
Parmakları sararmıştı tütünden
Tek nefeslik miydi bu cigaralar?
Sen hangi kuşun kanadıyla yaralısın böyle, Yüzün hep kitaplara dönük…”