“seni hiçbir dünya telaşına değişmedim ben. evlerin ve kalabalığın ağırlığını sana üstün tutmadım. yoksulluğun acısından hafif bilmedim acını. yenilen herkesin boğuntusuydu kaybolduğum uzaklık, yüzün her bulutlandığında. nereye gidersem gideyim, seni yürüdüm hep… ”
Şükrü Erbaş
Aramazdık gece mehtabı yüzün parlarken,
Bir uzak yıldıza benzerdi güneş sen varken.
Sayfa 63 - Senden DönüşKitabı okuyor
Yüzün ne zaman güler artık senin?
Sayfa 83Kitabı okuyor
AKYILDIZ
Aralandı yine gönül pencerem
Heybemde yine sen varsın
Sonra, bu karanlıklar, gece ve sis
Evet bir de ay senin kadar eşsiz
Aralandı yine gönül pencerem
Aklımda yüzün, kalbimde adın
Sonra bu devr-i devran'ı tüzün
Ah bir bilsem ne bu ahval'ı füsun