Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.14
Alevlerin Lordu
Herkese merhaba,
Dikenler şehri 2. Kitabıda zar zor bittirdim. Bu yazarın benlik olmadığını ilk kitapta anladım ama ben her zamanki gibi seriyi aldığımdam okumadan kenarda bırakamıyorum. Okumak zorundayım yani...
Kitap kaldığı yerden devam ediyor işte Orion rowanın ona yalan söylediğini sanır ve onu düşmanı ilan eder. Rowan’ı dikenler şehrinde kovar. Yeni düşmanlar kazandığı için fanilerin dünyasında kendisini korumaya çalışır ama düşmanları kendisi bulur ve öldürmeye calışırlar. Fantastık dünyasına bir şey diyemem ama karakter o kadar sığ ki anlatamam. O kadar boşlar.... ikisinde sacma sapan hallerini okuduk. Rowan bir anda özgüven sahibi oldu ve kraliçe olmaya karar verdi. Kendisinin bu hakettiğini düşünüyor asasalakcığımm. Orıon ise ayrı bir maldı. O da kafası kırık mıdır nedir? Kral olacakmış ve fani dünyasını yok edecekmış filan fılan. Asla aşk sevgi gibi duygular yok kitapta.
Kendi bencilleri oluşan duuygularını okuyoruz. Sıfır zevk aldım. Kitabın sonunda ikisinden beklenen performans geldi. Büyük düşmanlar oldular. Sonra gel bunların 3. Kitapta birbirlerine aşık olduklarına inan tabi yazar yazdıysa... malesef 3. kitapta elimde olduğundan ve seri bırakamama özelliğimden okuyacağım.
Benlik bir seri olmadığından benden tavsiye çıkmaz ama genel olarak beğenilmiş. Herkes kendi okuyup - karar versin diyorum...
ᴏ̈ɢ̆ʀᴇɴᴍᴇᴋ ᴛᴜʜᴀғ ʙɪʀ ᴏʟᴀʏ: ɴᴇ ᴋᴀᴅᴀʀ ᴅᴇʀɪɴʟᴇʀᴇ ɢɪᴅᴇʀsᴇᴍ, ᴠᴀʀ ᴏʟᴅᴜɢ̆ᴜɴᴜ ʙɪʟᴇ ʙɪʟᴍᴇᴅɪɢ̆ɪᴍ şᴇʏʟᴇʀʟᴇ ᴋᴀʀşıʟᴀşıʏᴏʀᴜᴍ.
"Algernon'a Çiçekler" gerçekten çok uzun bir zamandır okumayı düşündüğüm, hakkında bir fikrim olmamasına rağmen ilgimi hep çekmiş ve sonunda okumayı başardığım bir kitap oldu.
Kitap genel anlamda kısa kısa
Nora, küçük yaştan itibaren yüzme dersleri alıyordu. Bunu babasının isteği ile yapan bir kızdı. Abisi Joe ise müzikle ilgileniyordu. Onun müziğe olan ilgisi Nora'nın da ilgisini çekmiş ve yüzmeyi bırakarak müziğe başlamak istediğine karar vermişti. O zamanlar hayatında Dan adında bir sevgilisi vardı. Abisiyle birlikte kurmuş oldukları Rock
Avrupa kökenli aristokrat Amerikanlar ile Amerika'da yeni yeni ortaya çıkan zengin tacirlerin kavgasını konu alıyor. Old money- new money anlaşmazlıkları yani. Bir taraf son bir dal olarak geleneklerine, normlarına tutunmaya çalışırken diğer taraf tüm bunları ve daha nicesini aşmış durumda. Soylular zar zor esamelerini okutmaya çalışıyor.
Kurgu berbat. Kadın karakterin bakış açısına, iç dünyasına dair hiçbir şey yok, sanırım bu önemli kısmı biz aklımızda uyduruyoruz? Kitabın adı; Winterbourne'ün Kendi Ahlak Anlayışını Oluşturmaktan Yoksun Yaşamı olmalıydı.
Kitaptan çıkarılabilecek tek ders, sivrisinek olan yerde flörtleşmeyin olabilir.
Temkinli ol. Akıllı ol. İyi ol.
Yapılan genel eleştirilere katılarak başlayacağım; evet, ilk kitaba göre sönük kalmış. İlk kitap çok daha heyecanlı, aksiyonlu ve akıcıydı. Bu kitapsa kendini hiç okutmadı. Sırf bitirmek için okudum ki onu da zar zor yaptım...
İki çarpık taç, ilk kitaptan farklı olarak çoklu bakış açısı ile yazılmış ki genelin aksine ben bu tercihi çok sevdim. Hem okuyucu olarak tek bir hikayeye fokuslanmamış olduk hem de diğer karakterleri daha iyi tanıdık ki ben Elm'i okuduğuma çok mutlu oldum. Kitaplar, özellikle de romantik kitaplar genelde hep kadınların gözünden yazılıyor, o yüzden bir sefer de olsa bir erkeğin gözünden bir aşkı okumak çok hoşuma gitti. Yine de bu çoklu anlatımın yer yer okuyucuyu biraz yorduğunu da itiraf edeyim...
Finale gelirsek, biraz aceleye gelmiş gibi hissettirdi bana. Biraz sönük buldum o yüzden. Ve son söz KESKE perdenin ardındaki çoban kralın gözünden yazılsaydı, çok daha güçlü bir kapanış olurdu. Kitaba puanım maalesef ki 4 ama Bennet'in kimliği ile ilgili plot twisti tahmin edememiş olmamın hatrına 5'e çıkarıyorum.
Muhtemelen 14 yaşımdan beri bir bilim kurgu hayranı olduğum için, Orson Scott Card'ın Ender kitaplarından hiçbirini neden okumadığımı açıklamak benim için zor. Tabii ki hiçbir zaman çok geç sayılmaz, bu yüzden serinin ilk kitabıyla başladım.
Card, bize gelecekte aşırı kalabalık bir Dünya'da, iki çocuktan fazla sahip olmak için birçok hak ve ayrıcalıklardan feragat etmeniz gereken bir zamanda doğan "üçüncü" çocuk Ender (Andrew) Wiggins'in hikayesini anlatıyor. İnsanlar, üstün teknolojiye sahip olan ve Dünya'yı neredeyse harap eden böcek benzeri uzaylılar olan "bugger"ları zar zor yenmiştir. Eğer bugger'lar tekrar saldırırsa, Dünya'yı vurabilecek felaketi önlemek için son bir şans vardır ve bu şans, yarının komutanlarını yetiştirmek için karmaşık savaş oyunları oynayan dahi çocuklara bağlıdır.
Bu, birçok ahlaki soruyla ve sürpriz bir sonla dolu heyecan verici bir anlatı. Card, tarz açısından Ursula K. Le Guin'den çok şey öğrenmiş ve ona saygı göstergesi olarak romanında onun bir icadını bile kullanmış. Eğer sıradan "uzaylıları yok et" türü bilim kurgudan daha fazlasını seviyorsanız, şiddetle tavsiye edilir.
