Coşkuyla Ölmek
Hayat akar, yol ve yön değiştirir derler, insan değişir yol ve yönelim değiştirir derler. Bütün bunlar bence meselenin değişmesi, ortadan kalkması veya artık mühim sayılmamasıdır. Yoksa ne hayat gibi muhkem bir şey akar, ne sana bakıp da yol yön değiştirir. İnsanı ahret bile değiştiremez. Zebani dilini çekmeye gelse kişi ancak ahlakının elverdiği ile seslenir de aman diler. Gençken duyulan keder sonra hangi şifalı suyu buldu da içti? Hangi su, lekeleri çıkardı? Yaşamaya alışan köşesine çekildi; feryat edene, başka türlü söyleyene, sokaktaki köpeğe havlayan bir ev köpeği kadar olmadı. İnsan zaten dertli değildir, derdin kendisidir. İnsan öyle büyük bir derttir ki bu büyüklükte bir şeyin kendine sığacağını aklına getirmez de bunu dünyanın, hayatın derdi sayar. Hayat, o durgun, kibirli suyunda kendisine bakan bu çirkin heyulaya bakıp bakıp ''Bu heralde benim'' der. Bu dert de ona yeter.
Hocama yazmış olduğum Kürtçe şiir
Seydayê Piroz
Ey seydayê piroz,ey Âlımê Âlem,her sultanî tû
Kaniya ilmê cari dibe liser te ,zêr gerdanî tû
Waqtê xeber dide seydayê bozorg,dıbîn xendan
Der Xelatê pur kevnar ey necib,gul-û reyhanî tû
Şekl-û sima te mıtanê qemera gelek münevver
Mu'diyê ilmê fevaidi , hakeza ehlê cûd-û irfanî tu
Mun'akis dibe nûra ilm-û İlham ber çehrê we
Mesken buye avrê ilmê, dibêje "şahê cihanî tû"
Ger nîwisim liser gevira qedim, pesn-û şayeste
Dibêje nişgewa bıhalê pur heycan,"şirê yezdanî tû'
Veke ey şêxoyê belengaz, pîrtuka serf-û nahvê
Feqiyê mu'teber bêjîn seyda ra "şirin zebanî tû"
Ewe âlîmê pur zana ,ewe varisê peyxamber
Ezîm reisê cahıla. Lı belê ,merdê kurdanî tû
Helbesteki gelek mu'tedil bu ey ârifê zeman
Dınav cihanê tari da her daim pak -û nuranî tû