"Seni sevmeyen birisine dokunmak, zehirli olduğunu bildiğin elma gibiydi; elmanın da seni sevmesi şart değildi ama onu yiyemiyordun. Herkes yediği elmayı severken, sen elmayı yemeden sevmeyi öğreniyordun. Ve daha da kötüsü, senin zehirli olduğunu sandığın ve dokunmadığın elmayı, bir gün birisi, karşı da ısırabiliyordu. İşte, buna da sınırlı mutluluk deniyordu."