Türk Askeri Savaş zamanında hepsi birer Kahraman kesilir ölüme gülerek giderdi...
Ne yapsalar olmamıştı Çanakkale'yi bir türlü geçemiyorlardı şimdi Bütün dünyaya rezil olacaklardı...
Sayfa 128Kitabı okudu
Ölüm o kadar sıradan o kadar günlük hayatlarının parçası olmuştu ki artık hiçbir şey onları korkutmuyor telaşa düşürmüyordu...
Sayfa 121Kitabı okudu
Yetiş Ya Muhammed..
Bu sırada yaralı bir Türk askeri gördüm Bu asker kucağına düşmanını bir fransızı yatırmış yarasını gömleğinden yırttığı parçalarla sarmaya çalışıyordu daha da ilginci kendi de yaralıydı kendi yarası için yerden avuç avuç toprak alıp basmakla yetiniyordu...
Sayfa 133Kitabı okudu
Tümen komutanı Mustafa Kemal 57 alayın bölgeye sevk etti silahı olmayan Bu yüzden geri çekilen askerleri durdurarak merminiz yoksa süngünüz var Süngü takıp yere yatın emrini verdi...
Bu dev gemiler bitmek tükenmek bilmeyen top atışlarıyla karayı adeta cehenneme çevirmişlerdi...
Yaralarından akan kanların kokusu Allah'ın huzurunda daha kıymetli çok daha güzel kokuluydu...
Zaman olurdu Mehmetçik bütün hüzünlerini gamlarını kederlerini bir türküye söyletirdi o yüzünü Nağmeler Çanakkale gecelerine olanca içtenliği ve güzelliği ile akıp giderdi...
Seyit Onbaşı'nın 276 kiloluk top mermisini tek başına kaldırıp Vinci bozuk tek topla atış yapıp Geminin tam da dümenini vuracağını kim bilirdi ki...