Ahmet Ümit hayranı olarak beğendiğim bir kitap oldu. Bizim tarihimiz ya da ülkemizde bulundurduğumuz eserlerimizle polisiyeyi ustalıkla birleştirdiği için kendisine teşekkür ediyorum.
Zeus altarının taşınışı, mitolojik bağlantılar ve bir ailenin travmaları ustalıkla işlenmiş. Göç edenlerin psikolojisini bizlere yansıtmış.
Katilin hikayesi gerçekten çok güzeldi, üstünkörü bırakılmamıştı.
Sonu vurucuydu.
Sadece ahmet bey’in türk yerine türkiyeli demesi beni üzdü. Çünkü almanlara alman diyordu, almanyalı değil.