''Yağmur böyle güzel yağar mıydı bir daha, şimdi çıkıp ıslanmazsak?''
Çıkın, ıslanın. Yakın ışıklarınızı...
Sayfa 339Kitabı okudu
Teşekkür ederim hayatıma, teşekkür ederim ışıklara ve teşekkür ederim karanlığıma... Çünkü karanlığım olmasaydı ışıklarım da olmazdı...
Sayfa 339Kitabı okudu
''Göğe bak İzmir, Ege seni özledi...''
''Göğe bak Ege... İzmir seni özledi.''
Sayfa 296Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
''Bu dünya kırıklarının iyileşmemesi gereken insanların dünyası.''
Sayfa 279Kitabı okudu
Kapkaranlıktı tüm şehir.
Sen geldin,
ve bütün şehir aydınlandı.
Kupkuruydu kaldırımlar, topraklar.
Sen geldin,
yağmur başladı,
ve bütün şehir ıslandı.
Çıt çıkmıyordu koskoca şehirde, her yer sessiz.
Sen geldin,
bir gök gürledi, güzel bir müzik başladı,
ve bütün şehir uyandı.
Sen geldin,
inanabiliyor musun?
Sen geldin,
Sen geldin,
Geldin...
Hoş geldin.
Sayfa 276Kitabı okudu
Ama şimdi bütün sevilecek insanlar,
hepiniz,
bir şehir hariç bütün şehirlerdesiniz.
Oralar sizli, şuralar sizli,
buralar sessiz, çünkü sissiz.
Burası dediğimiz yerler farklı,
orası dediğimiz bile,
seksende bir belki,
düşünmeye itiyor insanı bu.
Şu ya da o...
Mesela,
yıldızlarla dolu olabilir mi hala,
beraber bakamadığımız bir gökyüzü?
Sayfa 207Kitabı okudu
Sessizlikte insan belki aradığını duyar dedim ama şarkıları hiçbir zaman kapatamadım. Zira ben seni şarkı dinlerken daha iyi duyuyorum.
Sayfa 176Kitabı okudu
''Güneş isterse batsın, bizim ışığımızı söndürmeye gecenin bile gücü yetmez...''
Sayfa 105Kitabı okudu
İnsan bazen aynı anda hem hayatının en mutlu hem de en mutsuz anını yaşayabilirdi... İnsan bazen acıyla karışık bir mutluluk hissedebilirdi...
Sayfa 105Kitabı okudu
Yola çıkan herkes bir bebektir aslında çünkü her şeye yabancıdır, her şeyi öğrenmeye hazırdır ve uyuduğumuz tek an sallandığımız her andır... Farkında değiliz belki ama hayatımızın çoğu anında uyuyoruz aslında; ayaktayken, otobüsteyken, yürürken, yemeğimizi yerken, suyumuzu içerken bile... Hayat bir beşikten farksızdır. Bizi sallar ve uyutur... Her birimiz bunu hisseder fakat birbirimize gösteremeyiz. Beşikten farksız olmasından da öte hayat bizzat bir beşiktir, içinde her an uyuduğumuz... Oysa bu uyku ardında koskoca bir enkaz bırakır. O zaman şöyle mi desek? Hayat beşik sandığımız koskoca bir depremdir belki de... Bebekken beşik sandığımız her şey büyüdüğümüzde depremimiz olur, enkaz ise içimiz.
Sayfa 98Kitabı okudu
Geçmiş değişmez ve değiştirilemez, geçmişin üzerine hiçbir şey eklenemez. Geçmişin üzerinden hiçbir şey eksiltilemez. Savaşın geçmişle olmasın çünkü geçmiş yeniden yazılamaz. Yeniden yazabileceğimiz tek şey, şimdidir.
Senin saatinin pili yok diye zaman da durmuyor ki...
Sayfa 55Kitabı okudu
''Sen benim şansımsın...''
Sayfa 51 - Egeden İzmireKitabı okudu
''Arkana bakmayı bırak... O yöne gitmiyorsun, önüne bakmalısın çünkü gittiğimiz tek yön önümüz...''
Sayfa 42Kitabı okudu
