"Bir erkeğin en büyük hatası, bir kadına bağlanmaktır. İşte bu senin hayatın boyunca taşımak zorunda olduğun en kalın zincirdir çocuk. O zincir ki doğrudan göğsünü delip kalbine bağlanmıştır. Zincirden kurtarmak demek kalbini terk etmek demektir. O yüzden asla bağlanma, bağımlı olma. Çünkü bağlandığın an hapı yutarsın. Adı üstünde zaten, her tarafın bağlı kalıyor işte. Hareket edemezsin. Kadınlardan uzak dur demiyorum bak. Sadece seni bağlayacak kadar kuvvetli bir kadın görürsen, ondan olabildiğince uzaklaş. Mümkünse onu bir daha göremeyeceğin yerlere git. Yoksa başkası için atan bir kalbi, kendi vücudunda taşımak çok ağırdır çocuk. Senin de organların var. Neden başkasının vücudundaki organlar için attırıyorsun ki o kalbi? Unutma, eğer kalbin başkası için atmaya başlarsa ölümün artık yakındır. Bu dediklerimi asla aklından çıkarma. Eğer böyle bir kadın görürsen arkana bakmadan kaç. Sadece kaç çocuk."
Popüler Kültür-Bilim Serisi
"En azından şunu öğrenmek de bir kazançtır: bir insanın bir başka insana, bir erkeğin bir kadına örneğin ya da bir kadının bir erkeğe karşı duyabileceği o gizemli çoşku kadar kişi özgürlüğünü tehdit eden başka bir şey yok yeryüzünde. Hiçbir bağ, zincir ya dademir parmaklık böylesine kesin bir kölelik içinde tutamaz seni, böylesine derin bir umursamazlığa sürükleyemez."
Üçüncü lem'a
Bak, şu kâinat-ı seyyalede, şu mevcudat-ı seyyarede cevelan eden zîhayatlara! Göreceksin ki bütün zîhayatlardan her bir zîhayat üstünde Hayy-ı Kayyum'un koyduğu çok hâtemleri vardır. O hâtemlerden bir hâtemi şudur ki:
O zîhayat, mesela şu insan, âdeta kâinatın bir misal-i musağğarı, şecere-i hilkatin bir semeresi ve şu âlemin bir çekirdeği gibi ki enva-ı âlemin ekser numunelerini câmi'dir. Güya o zîhayat, bütün kâinattan gayet hassas mizanlarla süzülmüş bir katredir. Demek, şu zîhayatı halk etmek ve ona Rab olmak, bütün kâinatı kabza-i tasarrufunda tutmak lâzım gelir.
İşte eğer aklın evhamda boğulmamış ise anlarsın ki bir kelime-i kudreti mesela, "bal arısı"nı ekser eşyaya bir nevi küçük fihriste yapmak ve bir sahifede mesela, "insan"da şu kitab-ı kâinatın ekser meselelerini yazmak hem bir noktada mesela, küçücük "incir çekirdeği"nde koca incir ağacının programını dercetmek ve bir harfte mesela, "kalb-i beşer"de şu âlem-i kebirin safahatında tecelli ve ihata eden bütün esmanın âsârını göstermek ve bir mercimek tanesi kadar mevki tutan "kuvve-i hâfıza-i insaniyede" bir kütüphane kadar yazı yazdırmak ve bütün hâdisat-ı kevniyenin mufassal fihristesini o kuvvecikte dercetmek, elbette ve elbette Hâlık-ı külli şey'e has ve bu kâinatın Rabb-i Zülcelal'ine mahsus bir hâtemdir.
"Bir çocuğa beden verebilirsin ama onun kalbine, ruhuna tesir edemezsin. Herkes kendi hayatını yaşar, herkes kendini yaratır. Ama insanı kendisine götüren köprü çok incedir, çok dar. Bir tek kendisinin geçmesine izin verir. Kan bağı bir imtiyaz değildir bu yolculukta. Aksine çoğu zaman aşılması zorlu bir engeldir, kırılması imkansız kalın halkalardan oluşmuş bir zincir. İnsanın elini kolunu öyle bir bağlar ki hiçbir zaman kurtulamazsın."
Sayfa 250Kitabı okudu
"Bir çocuğa beden verebilirsin ama onun kalbine, ruhuna tesir edemezsin. Herkes kendi hayatını yaşar, herkes kendini yaratır. Ama insanı, kendisine götüren köprü çok incedir, çok dar. Bir tek kendisinin geçmesine izin verir. Kan bağı bir imtiyaz değildir bu yolculukta. Aksine çoğu zaman aşılması zorlu bir engeldir, kırılması imkansız kalın halkalardan oluşmuş bir zincir. İnsanın elini kolunu öyle bir bağlar ki, hiçbir zaman kurtulamazsın."
Sayfa 255 - İzzet EfendiKitabı okudu
İçimde fırtınalar koptu. Ağlamaya başladım. Neden Allahım? Bu genç yaşta neden bu kadar şiddetli bir kederi içime üfledin? Oysa ben kendimi çok inançlı ve cesur sanırdım. Beni hiçbir şey korkutamaz derdim. Şimdi şu halime bak! Bilmediğim bir yerde, gözleri dönmüş, aç hayvanlar gibi kudurmuş insanların ellerinden kaçıp kurtulmaya çalışıyorum. Neden Allahım, neden bana bu genç yaşımda hayatı erken öğrettin?
349 yılının 34 Şubat'ı
Hayır, artık dayanmaya gücüm yok. Tanrım, neler yapıyorlar bana? Onlar benim kafama soğuk su döktüler! Beni görmüyorlar, dinlemiyorlar. Ben onlara ne yaptım? Neden bana işkence ediyorlar? Benim gibi bir zavallıdan ne istiyorlar? Onlara ne yapmış olabilirim? Hiçbir şey yapmadım. Gücüm yok artık, bütün işkencelere dayanamıyorum; başım yanıyor, önümdeki her şey dönüyor. Kurtarın beni! Bana kasırga gibi hızı üç at koşullu araba verin! Arabacım, oturun, küçük çan'ı çınlatın, atla beni bu dünyadan taşıyıp götürün. Uzağa, daha uzağa; hiçbir şey görmemek için hiçbir şey! Gökyüzü önümde dönüyor. Uzakta yıldızlar parıldıyor, orman karanlık ağaçlarla ve ay ile hızlı geçiyor. Ayaklarımın altında gri sis seriliyor, duman içinden zincir sesi geliyor. Bir taraftan deniz, bir taraftan İtalya; işte Rus izbeleri görünüyor. Uzaktan mavi gözüken ev benim mi? annem pencerenin önünde oturuyor mu? Anneciğim zavallı olduğunu kurtar! Hasta başını göz yaşını damlat! Oğluna nasıl işkence ettiklerine bak! Zavallı yetimi göğsüne yatır, dünyada ona yer yok artık! onu tahrik ediyorlar! Anneciğim hasta küçük oğluna acı!
Sayfa 44 - Olimpos
Binbir türlü sevmek :)
Güzel sev beni kibar sev usul usul belli etmeden sev gizlice ama anlayarak sev ben olduğum için sev beni tüm bilginle geçmişinde biriktirdiğin ne varsa ve gelecekte kim olacaksan öyle sev bakarak sev görerek sev duyarak sesimi duyarak söylemediklerimi aklımdan geçenleri dokunarak sev en dokunulmaz yerlerine içimin bilerek sev kimi sevdiğini beni
Sayfa 100 - Sel yayınlarıKitabı okudu
Evet aklı bozulmayan bir şahıs, teemmülü neticesinde anlar ki: Meselâ bal arısını pek çok şeylere fihriste yapan ve kitab-ı kâinatın ekser mesailini insanın mahiyetinde yazan ve incir nüvesinde incir ağacının proğramını derceden ve insanın kalbini binlerce âlemlere örnek ve pencere yapan ve beşerin kuvve-i hâfızasında tarih-i hayatını taallukatıyla beraber yazan, ancak ve ancak her şeyi yaratan Hâlık olabilir. Ve böyle bir tasarruf, yalnız ve yalnız Rabb-ül Âlemîn'e mahsus bir hâtemdir.
(Mesnevi-i Nuriye 12.sh - Risale-i Nur)
Sayfa 12 - EnvarKitabı okudu
