kitap iki hikaye anlatıyor. biri eksik kalmış bir aşk ve modern dünya bunalımı yaşayan insanları , diğeri ise 50 yıl boyunca evinden çıkmayıp gül yetiştiren bir adamın hikayesi.
karakterimiz milli mücadelede arkadaşlarıyla din ve millet uğruna savaşıyorlar fakat her ne için savaştıysalar insanların ona yönelişi ile topluma küsüyor ve seneler boyunca evinde gül yetiştiriyor. protesto etmek için inzivaya çekiliyor. insanlar arasına katılmanın istemediği rejimi meşrulaştıracağını düşünüyor ve bizlere bir şey yapmamanında bir eylem olduğunu anlatıyor aslında. 50 yıl sonra ilk defa evinden çıkıp camiye gidiyor , gördüğü değişim karşısında hayrete düşüyor ve “sözde müslüman” fakat yaşayışta bir kafir gibi durduğumuzu ve içimizdeki islamı göstermemizi söylüyor. “çünkü islam sizin üzerinizde görünmek ister”
en anlamlı bulduğum alıntıyı da paylaşmak istiyorum. “fransızları kenti terk etmek zorunda bıraktıkları zaman kurtulduklarını sanmışlardı, oysa sonradan olanlar bambaşkaydı, uğruna savaşmadıkları ve savaşmayı akıllarına getirmedikleri şeyler olmuştu, ne uğruna savaşmışlarsa sanki savaşla onu ortadan kaldırmak istemişler gibi bir sonu olmuştu.”
