Part 1
Pazar gecesinden sonra bazı şeylerin farkına vardım. Bir süredir çabaladığım baştan sona her şeyde, boşa kürek çekiyormuşum meğer. Öyle ya, Tanrı herkese akıl bahşetmiş ve insanların, sen doğruyu söylesen de yalnızca kendi bildikleri ve istedikleri şeyi yaptığını unutmuşum. Hele ki bu zamanda iyiliğin kimseye yaradığı da yok zaten. Ama işte
OĞLUM 12 YIL UYUDUKTAN SONRA UYANDI...
Bir gün çok sinirlendi. Yine kendini balkondan atmak istedi. Zor ikna edebildik. Akşam oldu, onu uyuyor zannettim. Babasıyla ne yapacağımızı konuşurken bir ara "oğlumuzu olmazsa bağlayalım" diye ağlayarak anlatıyordum ki birden yatağından doğrulup sadece bana bakarak, "yazıklar olsun size,
Zor olsa da, galiba dönüyorum sana
Gel dersen hemen
Çağırmazsan geçerken
Yerle gök arasında, bir yerde
