Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
zeynep
zeynep
@zrckr
okuma alışkanlığı kazanma günlüğü.
Sanat Tarihi
28 Haziran
75 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
i’m biggest fan of sexual tension…..
iki kişinin birbirinden kopamadığı, KARA SEVDA kitaplarını çok seviyorum. bu kitap da tam öyle. tam istediğim ayarda bir romantizm.
akıcı dili, ilgi çekici konusu, feminizme olan yaklaşımı ile çok başarılı ilerlediğini düşündüğüm kitap; vejetaryenlikle ilgili ufacık bir bölümde “e bitkilerin de canı var” argümanı kullanmasıyla beraber gözümdeki itibarını yerle bir etti, sene olmuş 2024, bitkilerin de canı var o zaman onları da yemeyek cümlesini kurmak için ya yaşça epey küçük (henüz öğrenme fırsatı olamayacak kadar küçük) ya da cahil olmak gerekir diye düşünüyorum. bu argümanı kullanan insanların bilgi dağarcığı düşünüldüğünde, yazarın oturup bir kitap yazabilmiş olmasından dolayı da kutluyorum kendisini, zira yaratıcı cümle kurma konusunda problemleri de var gibi duruyor. okurken kurgusuna gülümsediğim, hatta sevdiğim için ortalama bi puan verdim kitaba. o kahrolası cümleyi görmeseydim iyiydi…..
AY Bİ DE BU CÜMLEYİ KURAN KİŞİ BİR BİLİM İNSANI BU KURGUDA….. KİMYA VE BİYOLOJİYLE İLGİLENİYOR……….. of güzelim kurguya bu yapılır mı ya
erkeklerden nefret ediyorum. kitabı okudukça erkeklerden daha da çok nefret ettim. herhangi bir konuda bir pislik varsa biraz derinine indiğinde erkeğe bağlanmayan herhangi bir problem yok.
Okur Takip Önerileri
keşke türkçeye çevrilmiş daha fazla lgbtiq+ kitabı olsaydı, diye diye okudum bu kitabı.
bir kadının, başka bir kadına olan aşkını daha çok okuyabilseydik keşke. aynı yatağı paylaşmalarını, birbirlerine mektuplar yazmalarını, aynı mutfakta yemek yapıp, beraber sofra kurmalarını, birbirlerini sevmelerini, hislerini, cümlelerini, inceliklerini, dertleşmelerini, gizlenmenin içlerinde yarattığı o burukluğa rağmen dört duvar arasında kurdukları ailenin sıcaklığını, gerçek aşkı, aşkı en çok aşkı, tutkuyu, hislerinin içine sığmayıp cümlelere taşmasını, saçlarını, gözlerini, ellerini, kokularını; sevmeye ve aşk’a dair her şeyi. özetlenemeyecek kadar yoğun olan o hisleri daha fazla okumak isterdim.
nutkum tutuldu. diyecek bir şey yok. ben mi bu kadar etkilendim yoksa kitap zaten bu denli etkileyici mi bilmiyorum hele ki sonlara doğru gerçekten heyecandan bayılacaktım.
kitabın kurgusunda bence hiçbir problem yok, kusursuz derecede başarılı buldum. ama kesinlikle çevirisine diyecek çok şey var, böyle harika bir kurguyu gerçekten hiç mi kontrol etmeden baskıya yolladınız? öyle çok yazım ve çeviri hatası var ki insanın canını sıkıyor. bunlara rağmen kitabın büyüsü bozulmamış. işte öyle bir kitap. seriyi yiyip bitireceğim belli ki.
bitsin diye hızlı hızlı okudum. belki sonunda çarpıcı bir olay oluyordur da ondan bu kadar seveni vardır diye ümit ede ede son sayfaya geldim. kitabın kapağını kapatırken bol bol seksting okumuş gibi hissetmekten başka bir şey hissedemedim. tensel temas iyidir hoştur da, kaldı ki okuması da güzeldir; baş karakterlerin karakterine dair bile neredeyse hiçbir şey bilmeyip iki karakteri kitap bitene kadar evire çevire seviştirmenin de okunacak ne yanı var çözemedim. karakterlere dair bariz hiçbir özellik yok. ikisi de travmaları sebebiyle denk düşüp sabah akşam sevişiyorlar. sonunu da zaten tahmin etmesi zor değil. AY SİNİR OLDUM KİTABA. hele ki bazı yerleri öyle cringe şoka soktu ki mimiklerime engel olamadım. sevenine lafım yok, zevkler diyelim… ama ben resmen nefret etmenin eşiğine geldim kitaba karşı hislerim bunlar. daha ne kadar beğenmediğimi yazardım ama tadımız kaçmasın
kitap boyunca theo karakterini tokatlamak istedim ne uyuz ne vıcık bi çocuksun sen be öf. sırf bunu yazmak için inceleme girdim bari biraz da ekleme yapayım; tam bir romantik komedimsi çerez kitap. düşünmek istemiyorum sadece okuyayım diyorsanız buyrunuz okuyunuz.
Kitabı genel hatlarıyla çok beğendim. Kitabın içine girmek çok kolay, hayal gücünüzü çok hızlı bir şekilde ateşliyor. Okuması keyifli ve düşündürücü. Bazı bölümlerde “insan” olduğum için kendimden çok utandım. Okuması keyifli olduğu kadar zor olan bölümler de çok. Zordan kastım, duygusal olarak zor. Vicdanen zor. Gerçek olduklarını biliyor olmak insana ağır geliyor.
Kitapta eleştirmek istediğim noktaya gelmek istiyorum aslında, bence okuyup da ÇOK KÖTÜYDÜ diyecek kimse yoktur çünkü bu kitap için (var mıdır yoksa?)
Eleştireceğim nokta şu, kitabın, “kadını” sadece ve sürekli “anne” olarak ele alması tadımı kaçırdı. Bu kadar mı yani? Üreyemeyen, üremek istemeyen kadınlar daha az mı kadın? Sürekli bu üreme üzerinden kadınlık tanımlaması yapılmış olması çok tatsızdı bana kalırsa. Hatta arttırıyorum, rahatsız ediciydi.
Bir de tüm canlılara saygı üzerinde bu denli durulmuşken balıkların hapır hupur yenmesindeki mantığı çözemedim. Onlar canlı değil mi? Enteresan bir detay olmuş. Tezat :)
8/10 veriyorum
Bugün Kalan Hayatımın İlk Günü
Kitabı okumaya başladığımda kişisel gelişim tarzında olduğunu bilmiyordum. Kişisel gelişim pek tercih edeceğim bir tür olmazdı. Fakat bu kitap okumaya başladığım andan itibaren ben de çok olumlu hisler yarattı. Okuduğum kitaplardan, izlediğim filmlerden ya da dizilerden etkilenen biriyim, üzerine düşünmeyi severim, bazılarını okuduktan/izledikten bir süre sonra anlamaya ve sindirmeye başlarım ama bu kitapta başından itibaren değişimi hissettim. Beni, uzun zamandır gözlerimi yumduğum şeylere karşı uyardı ve değişim istediğimi fark etmeme sebep oldu. Önce Simyacı, sonra Siddharta ve en son bu kitabı okudum, hiçbirinin içeriğini bilmiyordum ve hepsi de benzer konuları ve işlemişlerdi, art arda okuduklarım da pekiştirici oldu benim için. Enerji, evren, doğa gibi kavramları çok sevdiğim için o büyü beni içine çekti. Bu kitap başucu kitabım olacak. Ben bilir kişi değilim, bu tamamen kişisel görüşüm olmakla beraber herhangi bir iddia taşımıyor. Edebi açıdan nasıldır bilemem, tek bildiğim bana çok iyi geldiği.
Not: İçindeki taşlar, çakıl taşları ve kum hikayesi ise en sevdiğim kısım oldu.
Zülfü Livaneli - Serenad
“Aramızdaki temel fark ne biliyor musun? Sen insanlara baktığın zaman üniformalar, bayraklar ve din görüyorsun!”
“Peki sen ne görüyorsun bakalım?”
“İnsan, sadece insan. Seven, acı çeken, acıkan, üşüyen korkan bir insan.”
Her şey 2001 yılında İstanbul Üniversitesi’nde çalışan Maya Duran’ın (36), Amerika’dan gelen Profesör Maximilian Wagner’i (87) karşılaması ve onunla tanışması ile başlar.
Profesör’ün isteği üzerine onu İstanbul’dan, Şile’ye nedenini bilmeden götüren Maya bu şekilde ileride tamamını öğreneceği bir aşk hikayesinin içine atılmış olur. Bu altmış yıllık aşk hikayesini öğrenirken bir yandan da kendi ailesinin gizli saklı kalmış sırlarını öğrenir Maya.
Aşk hikayesini büyük bir heyecanla, kalbim dolup taşarak ve biraz da gözyaşlarıyla okudum. Sahilde geçen satırların bir görüntüsü var hâlâ gözümde.
Ayrıca, farklı farklı kadınların, farklı farklı yerlerde, neredeyse ortak acılara sahip olduğunu okuyoruz bu kitapta. Din, dil, ırk gibi kavramların ardında ne denli aynı olduğumuza dikkat çekiyor. Bu da beni çok etkiledi.
Aynı zamanda bu kitabın bir müziği var. Okuduğunuz süre boyunca kafanızda bir keman sesi tekrar edecektir. Keyifli okumalar dilerim şimdiden henüz okumamış olanlara. Harika bir yol olacak
Sıfır Noktasındaki Kadın
Mısırlı feminist bir yazar olan Seddavi, hücresinde ölümünü bekleyen Mısırlı bir fahişe olan Firdevs ile konuşuyor. Firdevs’in yaşam öyküsünü okuyoruz. Bu öykü bize erkekliğe lanet ettirip başımızı dik tutma gücü veriyor.
Bu dünyada kadın olarak doğmak bile bu denli zorken bir fahişe olmak ne kadar zordur? Firdevs bize bunu gösteriyor. Dünyanın tüm kadınları biraz da Firdevs’tir aslında dedim okurken. Dünyanın tüm kadınları bir noktada acıya doğmuştur. Bazıları daha fazla.
Okurken birçok yerde midemin inanılmaz bulandığını söylemem lazım. Altını çizdiğim o kadar çok satır var ki.
İhsan Oktay Anar, Suskunlar.
Osmanlıca dersimden geçmek için zorunlu olarak aldığım kitabın ilk sayfalarında çok öfkelenmiştim “Ben bunu nasıl okuyayım” diye. Devam ettikçe anlamını bilmediğim birçok kelimeye rağmen kitap elimde akıp gitti. Bir şekilde cümlenin akışı ile birlikte kelimelerin anlamlarını anladım. Dilini bilmediğim bir şarkıyı dinlemek gibiydi, bir şekilde anlıyor, hissediyor ve keyif alıyordum. İhsan Oktay Anar ile Suskunlar kitabı ile tanıştım, sonrasında hemen Puslu Kıtalar Atlası’na geçtim ve diline olan hayranlığım arttı. Beni olumlu anlamda şaşırtan ve ön yargımı kıran ilk yazar oldu İhsan Oktay Anar. “Benlik değil” diyeceğim bir tarzı benlik hale getirdi.
