Dert bir kere gelmeye görsün insanın üstüne;
Tek tek değil taburla geliyor.
Öyle bir hale geldi ki dünya, namusa diz çöktürüp günahtan özür diletiyorlar.
Buz kadar el değmemiş, kar gibi temiz olsan da, iftiranın elinden kaçamayacaksın.
Okur Takip Önerileri
Ölmek, uyumak sadece !
Düşünün ki uyumakla yalnız bitebilir bütün acıları yüreğin,
Çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.
Uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü !
Çünkü o ölüm uykularında ,
Sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından,
Ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu.
Bu düşüncedir uzun yaşamayı cehennem eden.
Kim dayanabilir zamanın kırbacına ?
Zorbanın kahrına, gururunun çiğnenmesine,
Sevgisinin kepaze edilmesine ,
Kanunların bu kadar yavaş
Yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine.
Kötülere kul olmasına iyi insanın
Bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken ? Kim ister bütün bunlara katlanmak
Ağır bir hayatın altında inleyip terlemek.
Ölümden sonraki bir şeyden korkmasa,
O kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya Ürkütmese yüreğini ?
Bilmediğimiz belalara atılmaktansa
Çektiklerine razı etmese insanı ?
Bilinç böyle korkak ediyor hepimizi
Düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor
Yürekten gelenin doğal rengini.
Ve nice büyük , yiğitçe atılışlar
Yollarını değiştirip bu yüzden.
Bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.
Var olmak ya da olmamak, mesele bu
Gerçek deliliği anlatmaya çalışmak
Deliliğin ta kendisi değil de nedir?
O ebedi varlık,
Kendini öldürmeyi yasaklamamış olsaydı insana.
Ah Tanrım!
Öyle sıkıcı, yavan, boş ve yararsız
Geliyor ki her şey bana şu dünyada.
Yaşayan her şey bir gün ölür,
Doğadan sonsuzluğa geçer.
Gökyüzünün aydınlığına, yıldızların parlaklığına bakıp bakıp da, "Böyle bir göğün altında insan nasıl olur da öfke duyar, hırçınlaşabilir?" diye düşünürsünüz.
Yoksa o, bir anlık da olsa, senin gönlüne
Yakın olsun diye mi yaratıldı?
İvan Turgenyev
Artık ayrılmak zamanı geldi, yolumuza gidelim: ben ölmeye, siz yaşamaya.
Hangisi daha iyi?
... şunu biliniz ki, iyi bir insana, ne hayatta ne de öldükten sonra hiçbir kötülük gelmez.
Ölüm iki şeyden biridir: ya bir hiçlik, büsbütün şuursuzluk halidir yahut da, herkesin dediği gibi, ruhun bu dünyadan ayrılarak başka bir dünyaya geçmesidir. Ölüm bir şuursuzluk, deliksiz ve rüyasız uyuyan bir kimsenin uykusu gibi bir uyku ise, o ne mükemmel, ne tam bir kazançtır!
Asıl mesele, ölümden sakınmak değil, haksızlıktan sakınmaktır; çünkü kötülük ölümden daha hızlı koşar.