Başarı, itibar, para, güç, hemen hemen tüm enerjimizi bunları nasıl elde edeceğimizi öğrenmeye harcarız. Sevmeyi öğrenmeye ise verecek hiçbir şeyimiz kalmaz.
Acaba, sadece kişiye para ve saygınlık kazandıran bu şeyler mi öğrenilmeye değer olarak görülmekte, çağdaş anlamda kar getirmeyen, “sadece” ruhun kazancı olan sevgi ise pek enerji harcamaya hakkımızın bulunmadığı bir lüks olarak mı kabul edilmektedir?