"Çocukluğu bir evin temeli, yetişkinliğiyse o evin kendisi olduğunu düşünün. Bir evi kusurlu bir şekilde inşa etmek mümkündür ve aslında görünüşte çok iyi inşa edilmiş bir evle aynıdır. Ancak temel; çatlak, eğri büğrü ya da zayıfsa, güç ve güvenlik kaynağı çok önemli olmayacaktır. Bu, fark edilebilen bir kusur değildir ama binayı riske atmış olabilir. Kuvvetli bir rüzgarla yerle bir olabilir.”
Dünyayı algılamaya başladığımız ilk andan itibaren büyüğümüz çevre, kültür ve en önemlisi ebeveynlerimizin tutum ve davranışları hayata yönelik algılarımızı ve duygularımızı etkiler. "Boşluk Hissi" hatırladığımız ya da gerçekleşen herhangi bir şeyden, pozitif ya da negatif anılardan ziyade; gerçekleşmeyen hatırlamadığımız, şeylerle ilgilidir. Yazar kitapta boşluk hissinin, bu duygunun nasıl ve neden ortaya çıktığını detaylarıyla ele almış. Kitapta bu boşluk hissine neden olan 12 ebeveyn stili örnekleriyle birlikte ortaya konmuştur. Bazıları dışardan gayet iyi görünen aile örnekleri ve kitap aslında bu tip ailelerde büyüyen çocukların söylediği “Çocukluğumda çok mutluydum aslında” ifadesinin bu boşluk hissinin olmaması için bir gerekçe olmadığını gösteriyor. Kitabın sonunda ise hangi stil ebeveyn ile yetişirseniz yetişin o boşluk hissini önce tanımlamak sonra yol almak gerektiğini hissediyorsunuz.
Öncelikle her ebeveynin sonrasında her bireyin mutlaka okuması gerektiğini düşünüyorum. Her bireyin kendinden bir parça bulacağına inanıyorum. Şimdiden iyi okumalar :)