Üzerine söyleyecek çok birşey yok, sanki mısır dokusuna oturtulmuş örneğine çok rastlanır türden bir suikast romanı.
Okurken insana Mısır mitolojisindeki tanrılar hakkında ufak tefek bilgiler sunuyor. O zamanki yaşam şeklini hakkını vererek yansıtmiyor. Mısır'da bulmuyorsunuz kendinizi o zamanki insanları tatmiyorsunuz.
Bir emek var şüphesiz fakat yine benzer dokuyu kendine kıyafet edinmiş Ebers'in Uarda adlı eserinde gerçek bir zaman yolculuğunun içindeydim. Benzer umutlarla kapağını açsam da bir hikâyenin verdiği hazdan öteye geçemedi.
Yazmadan evvel derince bir nefes almak zorunda kaldım. Düşündüm, Suc ve Ceza hakkında ne söylenebilir. Bir sürü şey söylenebilir, muhakkak. Yalnız söylenecek her söz kıymetli bir pırlantanın bakirdan alâlâde bir tabla üzerine yuzuklestirilmesinden daha güzel gorunebilir mi?
Hakkında belkide milyonlarca yorum yapılmıştır bugüne kadar. Zamanın
