Vakit gecenin en kuytu vakti,
Hava keskin
Arka fonda Farid Farjad,
Ortama kokusunu salan demli çay,
karşıda doğan hilalin mahur görüntüsü
Ve zihnimde sorgulamalar;
Kendimi hesaba çekiyorum
Bazen darağacında infaz ediyorum, en onulmaz yerlere savruluyorum
Bazen en istisna köşeye saklıyorum tefekkürümü
İnsanın kaderi kendisine mezar olur mu?
Mezar olan kaderim mi?
Köhnemiş bir ruhla gençliğin baharı eda edilir mi?
Ruhumu köhneleştiren ne ?
Çağ mı?
Nefessiz kalıyorum bazı geceler
Kimsesiz hayatlar yaşıyorum
Yalnızlık çöküyor her zerreme
Toprak kokusu
Yağmur
Yağmur sonrası eşsiz senfoni
Belki masumiyeti hatırlatıyor
Eskiyi, eskiden olanı ve belki hala olanı
Saf olan, ilahi olan çocuksu masumiyet
Gülleri sevmek gibi
Kış mevsiminde şivekar bir karı sevmek gibi..