Üzüntüyü tanimasam, sevinci nereden bilecektim
Yaşamayı öğrenmek
Ama her hoşluğa tekabül eden bir nahoşluk, her iyilik haline tekabül eden bir kötülük hali, her mutlu oluşa tekabül eden bir mutsuzluk vardır. İnsan kendini hoşluk haline ne denli bırakırsa, karşı kutbun potansiyeli o denli büyür. Mutluluğunu sağlığa bağlarsa, bir nezle bile onu mutsuz edebilir. Hep eğlence istiyorsa gönlü, bir saat sıkılmak onu mutsuz etmeye yeter. Hep genç kalmayı istese, yaşlanmak ona daha fazla acı verir. Hayat sırf zevk almak için mi yaşanır? Öyle ise, dişçide duyacağınız acı peşinen hayatınızın bir haftasını gölgeleyecektir. Sırf başarı mıdır önemli olan? O zaman tek bir başarısızlık bile hayattan bıktırabilir. Yaşama sanatı, her şeyde mucizevi olanı görmek midir? O zaman gündelik hayata damgasını vuran ve hiç de mucizevi olmayan şeyler değersizleşir, oysa onlarla yaşamak da yaşama sanatının parçasıdır.
Po'nun vadisi.
Ve ilkbaharsın sen, ince, inanılmayacak kadar tatlı
ve kıvrak ilkbahar, yumuşak, serin -topraksı ve iyi- bir
tanıdığımın söyleyeceği gibi, “Po’nun en güzel vadisinden bir çiçek”.
Ama sen bile bir bahanesin. Asıl suç, kendiminkinin
dışında, “gizli gülüşüyle acı veren tedirginlik”te.
Okur Takip Önerileri
Yaşamın da bir amacı olmalıydı.
Kendimizi bilgisizlikten arındırabilir ; akıl , bilgi ve yücelik içinde özümüzü yeniden kazanabiliriz , özgür olabiliriz.
Uçmayı ogrenebiliriz...
' Biz her insanın kaderini kendi çabasına bağladık ' der Yaradan.!
