Yine çokça düşündüğüm saatlerdeyim…
Konumuz empati: Hani şu bazı şeyleri sadece başına geldiğinde anlayanların noksan olduğu duygu. Aslında kesince konuşamayacağım. Çünkü bu eksikliği yaşayanlarla empati yapamıyorum. Yine de bu anlamlandıramadığım insanların varlıkları hakkında konuşmak istiyorum.
Bazıları var ki başlarına gelseler de anlamıyor.
“…Eğer mutlu, inançlı ve hâlinizden memnunsanız, seviliyor ve değer veriliyorsanız, fakir adamların eşleri olmanızı, kendine saygısı olmayan, itibarsız ve huysuz kraliçeler olmanıza yeğlerim.”
Savrulmuş tel tel kalabalıklar içinde
Rüzgarın ucunda bir bulut duyguların avucunda bir çocuk
Görmeden geçiyorlarsa senin istekle titrediğin yerde
Büyüdükçe herkesin bir şeyleri yitirdiğindendir.