Yurt odasinda dünyadaki tüm caresizlerin kendinden
yardim istedigini düsünüp, gözyas döken Baris;
Hisli, pek hisli, kirilgan, duygularin yogun yasayan Nermin; simdikinden daha güzel günlerin gelecegine
inanan Gulseren...
Evet yalniz degildim. Ve mutlulugun yolun sonunda olmadigin, yolun kendisi oldugunu ögrenmistim
sonunda.
Seçenekler arasinda boguldugum için kendimi üzmeyecektim, aksine yasami ciddiye allyordum iste!
Nazim Hikmet'in dedigi gibi, yetmisimde bile zeytin dikecektim.
Zira "keske birden fazla hayatim olsaydi, her birini baska bi hayalime adardim," gibi anlamsiz hayiflanmalara mahal vermeyecek, ne kadar oldugunu bilmedigim ömrüme sigdirabildigim kadar güzellik
katmaya callsacaktim artik.
