Heathcliff
@Bertay
Balıkesir Üniversitesi/ Önlisans/ Mezun
2 Ağustos
750 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Bre zavallı insan, az mı derdin var ki kendine yeni dertler uyduruyorsun. Az mı kötü haldesin ki, bir de kendi kendini kötülemeğe özeniyorsun. Ne diye yeni çirkinlikler yaratmaya çalışıyorsun? İçinde ve dışında zaten o kadar çirkinlikler var ki! O kadar rahat mısın ki rahatının yarısı sana batıyor? Tabiatın seni zorladığı bütün faydalı işleri gördün bitirdin, işsiz güçsüz kaldı da mı başka işler çıkarıyorsun kendine? Sen tut, tabiatın şaşmaz, hiçbir yerde değişmez kanunlarını hor gör, sonra o senin yaptığın, bir taraflı, acayip münasebetsiz kanunlara uymaya çabala. Üstelik bu kanunlar ne kadar özel, dar, dayanıksız, gerçeğe aykırı olursa gayretlerin de o ölçüde artıyor senin. Mahalle papazının sana emrettiği gündelik işlere sıkı sıkıya bağlanırsın; Allah’ın, tabiatın emirleri umurunda değildir. Bak, bir düşün bunlar üzerinde: Bütün hayatın böyle geçiyor.
Bir kitap okudu
96 syf.
·
Puan vermedi
Bir kitap okudu
1062 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Gerçek yanıt, hayırdı. Yalansa, evet. İkisinin ortasında karar kıldım: “ Bilmiyorum”
Tek kelime etmiyoruz; söyleyecek sözümüz olmadığından değil, gerekmediğinden.
“Odamda tek başıma olmayı diledim; kitaplarımla baş başa,bu insanlardan uzakta.”
Senin bu kadar mutlu olmana, ancak senden bir şey almaya hazırlandıkları zaman izin verirler
Buradaki en bol şey, çocukluğunu yitirmiş çocuklar.
Anımsadığın hiçbir şey sağ kalmadı. En iyisi unutmak.
Odamda tek başıma olmayı diledim; kitaplarımla baş başa insanlardan uzakta.
Yalanla kendini kandırmaktansa gerçekle yüzleşmek iyidir.
"Afganistan'da çocuk çok ama çocukluk yok."
Dünya da öyle değil mi?
İnsan çok ama "insanlık" yok.
“Buradaki en bol şey, çocukluğunu yitirmiş çocuklar. İşin en acıklı yanı da, bunlar şanslı olanlar.”
Sorun, Baba'nın dünyayı siyah-beyaz görmesiydi ve neyin siyah neyin beyaz olduğuna karar verişinde. Hayatı böyle yaşayan birine duyduğunuz sevgiye mutlaka korku eşlik eder.Belki biraz da nefret..
"Ne biçim ülke bu? Kimse kimseye güvenmiyor!"