Dün gece 01.30'da kitabı okumaya başladım. Adını sıkça duymuş olmama rağmen okuma fırsatım olmamıştı. Kitabı okumaya başlamış olduğum andan itibaren neden bu kadar meşhur bir eser olduğunu anladım. Anlamış olduğum şey ise şu idi: Kitabı okuyan herkes Zeze'de kendine ait bir yan buluyordu, bu da kitabın çok sevilmesinin sebebiydi. Ben de kitabı okurken Zeze karakteri etrafında kendi çocukluğuma ait anılar hatırladım ve kitabı bir solukta bitirdim.
Zeze bir roman kahramanı değil, Zeze benim, sensin sokakta gördüğümüz herhangi biri ve Zeze yazarın kendisi.
Şeker Portakalı her evde bulunması gereken bir kitap.
Okurken daha önce okusaymışım diye iç geçirdiğim, bugüne kadar okumadığım için üzüldüğüm nadir bir eser.
"Kalbimiz kocaman olduğu sürece sevdiğimiz her şey içine sığar."
