Mor Kelebek
@Butterflywithabrokencocoon
“Yarayla alay eder, yaralanmamış olan”
‘- ʚїɞ’ İŞARETİ KONULMUŞ BÜTÜN ŞİİRLER BANA AİTTİR.🪽
16 Aralık 2008
23 okur puanı
Nisan 2023 tarihinde katıldı
Elini korkak alıştırmamasını söyledim o kıza;
ne bir silahı tutarken titresin o elleri,
ne de tutarken kanlı bir kalemi.
Başını hep dik tutması gerek ne de olsa;
bilmeli gerektiğinde silah yapmayı kalemini,
anlamalı kimse gelmez tutmaya elini.
Bir taç gerekli olmaz asla;
eğer demirden bir irade söz konusuysa,
ışığın anlatır zaten herkese ilahi benliğini.
Düşmeyi öğrettiğim o zayıf kanatlara;
çünkü tutmaz seni kimse, acın birilerinin gösterişi için uygun olmadığında.
Yaşamayı anlattım o kıza; ve de ölmeyi.
Gözlerince bir bıçak belirdi,
bir çırak için onun iradesi fazlaca keskindi.
Savaşmayı öğrettim o kıza; ve de kazanmayı.
Yaşadığı her anı dönüştürdü bir yağlı boya tablosuna,zihnini bürüdü parlak yıldızlara.
Hiçbir şey olarak yaşadı, her şey olarak öldü sonunda.
-ʚїɞ
Birine bıçak saplayıp sonra ne kadar çok kan döktüğünden yakınamazsınız.
Kestiğiniz hayalleri, gelecek vaatleri ile avutamazsınız.
Akan kan yolunu bulur da, siz vicdanınızın sızısında hiçbir şeyi duyumsamazsınız.
Işığı kapatıp da karanlığa terk ettiklerinize, karanlığa ihtiyacınız olduğunda tekrar ulaşamazsınız.
Yıkıp döktüğünüz o güvenli limanları, her kaybolduğunuzda döneceğiniz bir yuva yapamazsınız.
O yıkılan limanlar ışıklarını tekrar bulmayı bilir,siz ise kırık dökük anlayışlarınızla onlardan sakınırsınız.
Mahvettiğiniz yuvaları tekrar bulamazsınız, bu yüzden terk etmeden önce arkanıza dikkatlice bakmalısınız.
-ʚїɞ
Bu incileri bir cadı vermişti bana,
gecenin tanıksız karanlığında.
Boynuma dizmiştim bende her birini,
dönüştürüp zarif biçimli bir boyunluğa.
Gerçeğin incileriymiş bunlar aslında,
fısıldarlarmış gerçekleri kıvamlı kana.
Gördüğümde bu inciler vardı boynumda seni
gezindi durdu bir fısıltı damalarımda.
Dinlememiştim ben onu oysa,
çirkin ama bilge bir cadıya inanmaktansa,
inanmıştım sahte ama büyüleyici sana.
Sen o yalanlarda gezdirdikçe dilini,
daha da şiddettle fısıldadı incilerim kanıma.
Her yalanında biraz daha titredim korkuyla,
ama kaçmadım sonuna kadar sarıldım sana.
Senin yalanlarına verdiğim her yanıtta,
inciler gömüldü boynuma.
Birer birer döküldüler boğazıma,
dayanamadılar sahtekârlığına.
Sırf beni korumak adına,
karıştılar kanıma.
Boğdular beni sana olan inancımla, ancak o zaman bıraktım kanmayı o yanıltıcı güzellikteki sana.
Şunu asla unutma,kanımda fısıldayan inciler olmasa da tanırım artık senin sahtekarlıkla donanmış ruhunu.
Çünkü sayende, çokça oynadım bu oyunu.
-ʚїɞ
Okur Takip Önerileri
Kayıplar.
Ne de çok çabalarlar,
kendilerine ait olmayan şeyler için;
kendilerine ait olmamak için.
Başkalarının olup, kendilerini unuturlar:
sırf sahte bir şefkati hak edebilmek için.
Başkalarının rüyalarında kötüyü oynarlar,
kendi kabuslarını unutabilmek için.
Başkalarının gözlerinden bakarlar,
kendi gördüklerini silebilmek için.
Başkalarının silahlarını donanırlar,
kendi acılarını parçalayabilmek için.
Başkalarının dudaklarından konuşurlar,
kendi yaralarını gizleyebilmek için
Başkaları, başkaları, başkaları.
Kaybolanlar, en sonunda olurlar kendi kendilerinin sancıları.
-ʚїɞ
Başkalarının kanını akıtsam kağıda,
sözler bu kadar sanatsal bir şekilde
dans etmezdi sayfamda.
Bende kendimi kestim.
Zihnimin her bir parçasını acıya biçtim,
ruhuma bir matem elbisesi giydim
kimsenin sağ çıkamayacağı savaşlardan görünmeyerek geçtim.
Yalnız başıma ordular yönettim,
ve tüm tarihim boyunca tek asker bendim.
Tek başıma kitaplara ruhumu bıraktım, ve tüm kütüphanemdeki en eski kitap bendim.
-ʚїɞ
Şeytan bile bir günahın nasıl işleneceğini öğretir günahkâra.
Sen ise nasıl yaşanacağını bile öğretemedin bana.
Gecenin rahminden düştüğüm karanlıkta,
ışığı açacak kimse yoktu yanımda.
Cehennemle cenneti birbirine karıştırdığım anda, yaşayamayacağımı anladım siyah ve beyazın arasında.
Kim olduğumu çözmeye çalıştığım günler boyunca, iblislerin okudukları lanetler kaynadı kanımda.
Melek bile nasıl yaşanacağını öğretir inanana, sen ise günahı bile öğretemedin bana.
Öğrendim en sonunda senden hiçbir lütuf miras kalmadı bana, benden de sadece çoktan yakılmış küller kalacak sana.
-ʚїɞ
Cehennemi görmüş gibi bakıyor, ama cennet gibi gözüküyor.
Tüm o kaleleri bu kız yıktı ise, neden bu kadar üzülüyor ?
Av gibi yürüyor, ama avcı gibi düşünüyor.
Bütün o canları o kurtardı ise, neden şimdi saklanıyor ?
Kuş gibi süzülüyor, ama kanatsızmış gibi çırpınıyor.
Uçsuz bucaksız gökyüzünü gözlerine sığdıran o ise, neden uçmayı unutup düşüyor?
Prensesmiş gibi algılanıyor, ama suçlu gibi davranıyor.
Olduğunu iddia ettikleri her şey yalansa, bu kız o gözler bakmadığında kim oluyor ?
- ʚїɞ
Gökyüzünün sırlarından birinde,
uzak göklerin ilerisinde,
acıdan yaratılmış bir saray varmış.
Bu sarayın en üstünde,
kendi zehriyle uyum içinde,
yılan prens yaşarmış.
Prens kralını dinlediğinde,
o emirleri işittiğinde,
Yarın ayrılsak da her adımında yanında olacağım. Sonraki adımlarında da; o adımlar seni nereye götürürse götürsün.
"Geriye bakmamalıyız Chaol. Geriye bakmanın kimseye, hiçbir şeye faydası olmaz. Sadece ileri gidebiliriz.”
“ Ya ileride daha çok acı ve çaresizlik bulursak ?
Ya ileride bizi bekleyen korkunç bir son bulursak ?”
“ O zaman bulduğumuz son değil demektir.”
Lysandra o aşkı tekrar bulacaktı; bir gün. O aşk derin, boyun eğmez ve beklenmedik olacaktı; başlangıç, son ve sonsuzluğun iç içe geçtiği; tarihin seyrini, dünyayı değiştirebilecek türde bir aşk.
Müzik onun ruhunun bir parçasıydı ; tıpkı Rowan gibi.
Yolundan ayrılma ama yeni bir yol da planla.
Ah, bu zavallı kalple ne yapacağım ?
Onu kime -neye- sunacağım,
içine çiçekler mi bırakacağım
yoksa
kesikler açıp dikişler mi tutturacağım ?
Ah, nasıl görmek isterler ki bu zavallı kalbi ?
Suya muhtaç bir çiçekle mi,