Aşık Veysel, hayatını anlattığı bir şiirinde ''Üç yüz onda gelmişidim Cihana'' diyor.
İyi ki gelmiş de dokunmuş yüreklerimize!
Ömrü uzun ince bir yolda, hanlarda, odalarda, yollarda geçen Aşık Veysel, iki kapılı han dediği dünyanın ilk kapısından böyle girdi içeri. Sivrialanda bir yol kenarında. Göbek bağını kendi eliyle kesen bir ananın kucağında...
Çiçek hastalığına yakalanmadan önce oda herkes gibi, koştu, güldü, oynadı. Gel gör ki hastalıktan kaçamadı, gözlerini kaybetti. Veysel artık kendi dünyasında yaşamaya başlamıştı.
Gözlerini açmayı teklif ettiklerinde ise, ''Bir dünyam var içimde benim, onu açmayın. Benim yarattığım dünya çok daha güzel'' diyerek cevap vermişti usta şair...
Babasının getirdiği saz ile besteleri ve türküleriyle dünyaya açıldı. Bizden, haktan, iyiden ve güzelden yana, işinin ehli ve sözünün eri oldu. İnsanlıkla şairliği birbirinden ayırmadı...
Şairliği, sazı ve sözüyle hayatıma kılavuzluk eden bu kitap, bırakın size de kılavuzluk etsin...