Nietzsche, Breuer, Freud, Lou Salome... Öncelikle onların evrenlerine girmenin çok zevkli bir yolculuk olduğunu söylemeliyim.
"Ümitsizlik" teması üzerinden hayata dair birçok bakış açısı da kazandıran bir eser.
Düşüncelerimizden kaçmak için başka yanılsamalar inşa etmek ve bunlara inanmak. Hatta onlarsız yaşayamamak... Peki bu düşünceler kendi kendine mi geliyor yoksa onları kendimiz mi oluşturuyoruz? Nietzsche de Breuer'e aynen böyle demişti: "Böyle olmasının -ya da daha etkili bir biçimde söyleyecek olursak- bunları oluşturmayı sağlamanın size ne faydası olduğunu anlamış değilim."
Peki kurduğumuz dostluklar tarafından hayal kırıklığına uğramak bizi herkesten uzaklaştırmalı mıdır, uzaklaşmak bir çözüm müdür? Tüm bu soruların cevabı kitabın içerisinde karşımıza geliyor.
"Yaşarken yaşayın! İnsan yaşamını tamamlayıp öldüğü zaman ölüm, taşıdığı dehşeti yitirir! İnsan doğru zamanda yaşamazsa, asla doğru zamanda ölemez."
Nietzsche'yi anlamak ve hayata dair bakış açısı kazanmak istiyorsanız mutlaka okumanız gereken bir eser.
Hız uyuşturuyor. Artık her yerde ve hiçbir yerdeyiz. Orada ama buradayız. Dostumuzla sohbetteyiz ama telefonun veya sohbet ağının ucundayız. Aslında bütün varlığımızla bir yerde değiliz, parça parça orada ve buradayız.
"İnsan hayatı karşılıklı olarak kandırılıp hiçbir şeyin farkına varmadan birbirlerini incittiği ve bu tuhaflığın bariz bir şekilde ortada olduğu örneklerle dolu."
Osamu Dazai asıl adıyla Şuci Tsuşima kitabında okura bir otobiyografi sunuyor aslında. Farklı olan kesimler olmakla birlikte genel hatlarıyla kendi hayatını yansıttını görebiliyoruz.
İnsanlık neydi? Toplum dediğin şey sen değil misin?
Var olabilmek için soytarı rolü oynayan Yozo aslında hayatın acımasızlığını karşımıza çıkarıyor.
Kitapta da yazdığı gibi;
"Ah, insanlar birbirleri hakkında en temel şeyleri bile bilmiyorlar. Birbirlerini zerre anlamadan en iyi arkadaş olduklarını sanıyorlar. Yaptıkları hatayı asla anlamadan sürdürüyorlar yaşamlarını ve aralarından biri ölünce ardından konuşma yaparken ağlıyorlar."
İşte toplumun, hayatın, samimiyetsizliğin acı yüzü...