Üniversite yıllarımda klâsik eserler ve felsefe kitaplarına ağırlık verirdim. Çalışma hayatına girdikçe materyalist bir kişi olmaya başladım ve portföyümde yalnızca finansal kitapları tutmaya başladım. :) Okumak hâlâ zevkli, beni en mutlu eden aktivitelerin başında geliyor ama eskisi gibi kurgusal metinlerin başında saatlerimi tüketemiyorum. İlgim ve motivasyonum bu konuda oldukça zayıfladı. Hâl böyleyken uzunca bir süre ekonomi ve finans alanından ilerleyeceğim gibi görünüyor. Bana artık Junior Munger diyebilirsiniz. :))
İçimdeki çocuğun ölmesini istemiyorum, fakat soğuyor yavaş yavaş, elimden kayıyor gibi hissediyorum. Artık eskisi gibi tüketmiyorum hiçbir şeyi, özellikle insanları, bunun çok ciddi bir konu olduğuna eminim, zira diğer taraftan benden bir parça götürüyorlar her seferinde, içimdeki çocuğa kıyıyorlar vahşice, her geçen gün soluklaşıyorum. Bir gün gözümün içine aşkla bakan biri diğer gün yabancıymış gibi bakabiliyor. İnsanlar son nakitlerini tüketmişler belli ki, artık ruhları rehin almaya çalışıyorlar mutlu olabilmek için.
Ama her şeyin farkındayım ben. Bu oyuna düşmeyeceğim. Güzel bir ailem ve insanlığını yitirmemiş birçok kişi var başka yerlerde. Tonlarca kama da saplansa göğsüme manevi bir duvarın olduğunu hissediyorum.
Hayata olan umudumu ve canlılara olan merhametimi hiçbir zaman kaybetmeyeceğim. Çünkü bunları kaybettiğim an, insanlığımı yitiririm. Nihayetinde insanlığımı yitirmeye hiç niyetim yok. Öyleyse şimdi toparlanma zamanı. Yeniden.