Sabitlenmiş gönderi
“Herkes ölünce ardında bir şeyler bırakmalı, derdi dedem. Bir çocuk, bir kitap, bir tablo, inşa edilmiş bir ev veya duvar, yapılmış bir çift ayakkabı. Veya ekilmiş bir bahçe. Elinin bir şekilde dokunduğu bir şey, öldüğünde ruhunun gideceği bir yer olsun diye; böylece insanlar ektiğin o ağaca veya çiçeğe baktığında, sen orada olursun. Ne olduğu önemli değil, dokununca onu değiştirdiğin ve ellerini çektiğinde sana benzeyecek bir şeye dönüştürdüğün sürece, derdi. Sadece çim biçen adamla bahçıvan arasındaki fark, dokunuştadır derdi. Çimleri biçen adam orada hiç olmamış gibidir; bahçıvansa bir ömür boyu orada olacak.”
Sayfa 184 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
“Bu oyunlardan usandım,“ dedi Bilge. “Gerçek biri olmak istiyorum senin için. Yaşadığımı anlamana, odada dolaştığım sırada beni görmeni, bir takım dertlerim olabileceğini hissetmeni istiyorum. Bana bakmanı istiyorum. Oysa sen, yalnız kafandakilerle ilgilisin. Beni görmüyorsun.“
Sayfa 455 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
‘ İnsana lazım olan bir yatak,’ dedi ‘ Bir de kitaplar.’ Ukâlalık için böyle söylemedi. Bütün eşya bundan ibaretti.
Sayfa 423 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
(Dünyada çok sevgisizlik vardı.)
Sayfa 423 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
İnsanların beni beğenip beğenmemeleri umrumda değil artık. Ben kendimi tanımakla ilgiliyim.
Sayfa 419 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Sevmesini bilmeyenler, kaderlerine razı olmalıdırlar.
Sayfa 395 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
“Düşüncelerimin acısına bazen ben de dayanamıyorum doktor. Öyle yoğun geliyorlar ki, bir aralık durmazsam, bu şiddete katlanamam.
Sayfa 340 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
“Sinirimden gülüyorum albayım. Çünkü sinirlerim artık gülmek için kafamın neşelenmesini beklemiyor. Bu karamsar beyinden bir kahkaha çıkmayacağı için, artık ben gülmüyorum, sinirlerim gülüyor.”
Sayfa 337 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
“Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor, anlıyor musun?”
Sayfa 335 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
“İnsanları tanımıyorsun Hikmet oğlum.”
Hikmet, uzandığı yerde, gözleri kapalı, albayın sözünü kesti: “Daha önce hiç karşılaşmadım da bu ülkede, ondan albayım. Siz arada bana gösterseniz…”
Sayfa 332 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Oysa bizim bütün güzelliğimiz, yaşantılarımızla düşündüklerimiz arasındaki acıklı çelişkinin yansımalarından ibaretti.
Sayfa 327 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum…
Sayfa 318 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
“Fakat, Allah kahretsin, insan anlatmak istiyor albayım; böyle budalaca bir özleme kapılıyor. Bir yandan da hiç konuşmak istemiyor. Tıpkı oyunlardaki gibi çelişik duyguların altında eziliyor. Fakat benim de sevmeğe hakkım yok mu albayım? Yok. Peki albayım. Ben de susarım o zaman. Gecekondumda oturur, anlaşılmayı beklerim. Fakat albayım, adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar? Sorarım size: Nasıl? Kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı? Ben ölmek istiyorum sayın albayım, ölmek. Bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum. Tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan; bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor.
Sayfa 259 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu