Okumak için neden bu kadar geç kalmışım dedirtti. Anlatımı, konusu, hala güncel olarak insanın kendinden bir şey bulabilmesi mükemmel. Kitap boyunca Oblomov karakterine hem sinirleniyorsunuz hem üzülüyorsunuz. Lütfen sayfa sayısı çok deyip ertelemeyin. Bu arada okuyanlar anlayacaktır. Kimin içinde biraz da olsa “Oblomovluk” yok ki?