Betül
@Godotyubeklemez
Golgotha
1995
940 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Kierkegaard
Melankolim, bugüne dek tanıdığım en sadık
sevgilimdir. Benim de onu sevmemde şaşılacak ne olabilir ki?
Ötenazi istiyorum
Öldüm ben. Artık hayatta mıyım değil miyim onu bile bilmiyorum.
Artık sevgi yok, gün yok, gece yok, bugün yok, yarın yok,
artık hiçbir şey yok. Yapacak
başka bir şey yok ve kimse benim için bir şey yapamaz. Duygularım da, ilgi alanım da kalmamış
gibi geliyor bana. Dünya değişti ve insanların çehreleri de değişti.
Ölmem sağlansın istiyorum. Ötenazi istiyorum. Bu şekilde yaşayamam:
Ölmemi sağlayınız.
Maurice Blanchot
Ölmek. Sadece sonsuzluğa ölüyormuşuz gibi ölmek.
Ölmek: Buzun üzerindeki yansıma, belki de, bir görüntünün
yokluğunun kıvılcımı, olmayan birinin ya da bir şeyin imgesinden
ziyade, derin hiçbir şeye ulaşmayan bir görünmezlik etkisi; hani
sanki yakalansa, görülse ya da tamnsaydı fazla yüzeysel olurdu.
Okur Takip Önerileri
hâlâ anlam taşıyan yegâne şey intiharmış
gibi geliyor bana
Bir şeyler hissediyormuşum
gibi yapıyorum, konuşuyor, gülüyor, hayret ediyor gibi yapıyorum.
Yaşıyor gibi duruyorum ama aslında yaşamıyorum. Etrafımda boşluk
var ve bedenim bu boşluğun dibine çöküyor
Landau Hoca’ya, psikotik kızıyla ilgili olarak
şunları söyletmektedir: ‘“Düşmüş bir meleği hayal ediniz’ dedi ona ağır ağır, ‘kibirden değil de, talihin cilvesinden dolayı düşmüş bir meleği. O, özünde yatan tüm güzelliği muhafaza edecektir, sözleri
kanatlı, hareketleri de narin olacaktır; gözlerinde bir sır saklanacak, bedeni billur gibi kırılgan olacaktır. Ama düşmüş bir melektir o; bu yüzden de istisnai bir varlıktır, acılı ve hantal bir semavilik
olacaktır üzerinde. O bir insan mıdır? Yapısı elbette ki karmadır,
bu yüzden o insandır da; ama benzerleri arasında daima yalnız ve
yitik kalacak, cezalandırılacak ve dışlanacaktır.”
herkes ıhlamur ağacı çiçek açtı diyor -ve ben koku almıyorum
Tam Olarak
“Katlanılmaz olduğumu biliyorum. Bu şekilde devam edemem.
Sabahlarım dehşet içinde geçiyor. Çalışmak zorunda olan bir hastayım.
Gerçekten de endişeliyim. Sanki kronik bir duruma girdim:
Hani sanki bu benim içime girdi. Aklım öylesine karışık ve ben
öylesine umutsuzum ki. Ruh halim değişmiyor. Kendimi, uçurumdan
aşağı yuvarlanır gibi hissediyorum. Bu tatil günlerinde ilerleme
kaydetmeliydim: Gerilememeliydim. Dün, tekrar işe başlamak
zorunda olmam bana dehşet veriyordu. Böyle bir acı çekilebilir mi?
Bu size insanca geliyor mu? Hayatım bu benim. Bu halin dışında
olan kişi, bu halden çıkmanın imkânsızlığını anlayamaz.”
Freud
“Melankoli, psişik olarak,
derin ve acılı bir yılgınlık, dış dünyaya yönelik ilgi kaybı, sevme yetisini yitirme, herhangi bir etkinlik karşısında tutukluk duyma,
kendini azarlama ya da kendine hakaret etmeyle, nihai noktada ise cezaya dair hezeyanlı beklentiyle ifade bulan kendini küçümseme özellikleri gösterir.”
Freud
“Yas, kaçınılmaz olarak, sevilen bir kişinin ya da onun yerine
geçen bir şeyin, örneğin vatanın, özgürlüğün, bir idealin vb gibi
soyut bir şeyin kaybına yönelik bir tepkidir.”
Depresyonda, iletişimin yitimi ve bunun uzantısı olarak da, yaşayabilmenin
itimi öyle bir yoğunluk gösterir ki, kişinin varoluşunun tamamı kansız, cansız ve boş olur, insanın karşısındaki her gelecek engelli gibidir, hayatın yerini yıkım ve umutsuzluk
gerçekliği almıştır. Girişimcilik ve doğallık can çekişmektedir;
kaygı, yitmişlik hissi ve zayıflık artmıştır; hayatın bir-parçası- olmayı-istemez-olmak, hatta hatta artık-hayatın-bir-parçası- olamamak, melankolinin anahtar kelimesi olur. Scheler’e göre
zamansallıgın yaşanmışlığını oluşturan program ve planlarla
yaşanmaz olur; hayat geçmişe dönüktür, sadece yitmişlik deneyimlerinin
etrafında dönüp durmaktadır.
V. E. VON GEBSATTEL,