Gürkan
@Grkngrkn3435
Okumak bazen yaşadığın şehri, bazen tüm dünyayı, bazen geçmişi, bazen bugünü, bazen bir yabancıyı, bazen sadece kendini keşfetmektir...
YTÜ (Yüksek Lisans)
İstanbul
İstanbul, 29 Ocak
112 okur puanı
Eylül 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
"Ortalığa biraz dehşet saçacaklar ki, yasa büründüklerine değilsin"
Bilim adamları yollar ve köprüler inşa ederken onlar kendi suretlerini ve kendi arzularını taşıyan tanrılar inşa ettiler.
Aptal liderlere sahip olan bilge insanlara üzülüyorum.
Okur Takip Önerileri
Bir halk şeytanın esiri haline geldiğini çok geç anlarsa, bu bazı ruhsal değişimlere yol açar.
Yarını bilemezdik ama yarın olacaklar hiçbir zaman o kadar önemli değildir.
Üç yaşındaki ,büyük olasılıkla Auschwitz 'de doğmuş ömründe hiç ağaç görmemiş olan Hurbinek...hayvanca bir gücün kendisini dışladığı insan dünyasına kabul edilmek için son nefesini verene dek erkekçe vuruşan Hurbinek..adı olmayan ama minicik kolunda Auschwitz damgasını taşıyan Hurbinek.
Hurbinek, 1945 Mart'ının ilk günlerinde öldü Özgürdü ama kurtulmamıştı ondan geriye hiçbir şey kalmadı.
Anlamsız insan yaşantısı yoktur ve her yaşantı incelemeye değer.
Hayallerimiz de uzun sürmüyor aslında. Yorgun birer hayvandan başka bir şey değiliz.
Bir dinleri olduğu için ahlaka ihtiyaçları kalmamış gibi davranıyorlar.
İnsanlar gibi şehirler de içinde doğduğu ve içinde büyüdüğü devrin damgasını taşımalı
Ben bir ülkede değil bir gezegende doğdum.
Cüret , cüret doğurur
Bir gün Sina karargahinda çadirlardan uzakta silah atıyordum. Genç bir bedevi karşımda durup gözlerini tabancamin namlusuna dikti. Dalgın, hırslı ve ümitsiz bir bakışla bu güzel silahı seyretti. Şu bedevinin bir tabanca için beni en kötü ölümlerden biriyle oldurmesine imkansizliktan başka bir engel yoktu.
Gazze savaşlarında bulunanlar birçok kez şu garip manzaraya tesadüf etmiştir: Birçok bedevi savaşan kuvvetlerin ara yerinde oturup akşama kadar elleri dizlerinde, yağma saatini bekliyordu. Ne başlarının üzerinden geçen mermiler, ne de bircoklarini öldüren kurşunlar; hiçbir şey bu kararliliklarini kirmaya yeterli değildi. Savaş biter bitmez bu oturan adamların birden bire geri dönenlerin bıraktıkları silah , mühimmat ve ganimetler üzerine atıldıklari gorulurdu.
Bazen mesafeler öyle tenha ki bir tek insan mucize gibi görünüyor.