öykü toplam beş bölümden oluşuyor. ilk bölümde kitapla aynı ada sahip öykü var. öykü, istanbul'un zengin semtlerinden birindeki altı katlı bir apartmanda geçiyor. apartmanların sakinleri yozlaşmış, ahlakı dillerinde olan ahlaksızlardan oluşuyor. bekçiyle ilişki yaşayan apartman görevlisi, baldızıyla ilişki yaşayan enişte, rüşvet alan apartman sahibi, küçük çocukları röntgenleyen yaşlı bir adam, seviştiği kızların ses kaydını arkadaşlarına dinleten gençten oluşan apartman sakinlerinin kısa kısa sahnelerini okuyoruz.
eseri ilginç kılan kısım ise ikinci bölümden sonra başlıyor. ikinci bölüm hikayenin tepkileri bölümü. bu bölüm bu metne gelebilecek eleştirel mektupların kurgulandığı kısım. deneysel metin örneği denildiğinde akla gelen ağdalı, yorucu ve karşı taraf anlamasın diye bile isteye yapılan çabaların aslında ne kadar ucuz olduğunu gösteren de bir çalışma. deneysel metin tam da bu kitapta olduğu gibi eleştiri ve mizahın birlikte olduğu şekilde yapılmalı. haldun taner mükemmel bir kitap yazmış. kitapta, öyküye gelen kurmaca eleştiri mektupları aslında gelmesi muhtemel eleştiri mektupları olduğu için güzel zaten. acıklı da denebilir. eleştirilerden birisi ağustos böceklerinin o mevsimde ötmeyeceği ile ilgili. o mevsimde ağustos böcekleri ötmez diyen bir eleştiri mektubu var. bir kitaba böyle bir eleştiri gelebilir mi? ya da bir esere sırf eleştirmiş olmak için bu tarz saçma bir argüman sunulabilir mi? böyle bir eleştiri günümüz entelektüel camiasından gelebileceği için trajikomik zaten. gelebileceği için demek yanlış aslında. yıllar önce böyle bir eleştiri ilber ortaylı tarafından orhan pamuk için yapıldı:
