Yeni yıl yaklaşırken, Bukowski özetlemiş aslında: "Nice mutlu yıllara demeyeceğim, çünkü değişen bir şey yok. Günler aynı, insanlar aynı, yalanlar aynı, dekorlar ve sahneler aynı, kandırılanlar aynı. Ve yine aynı olacak; sahte kahkahalar, sıra dışı böğürmeler... İyi kusmalar."
Ayakta durmuş ışıklar içindeki şehre bakıyordu. "Bu gecenin hayatımın en mutlu gecesi olmasını diliyorum," diye fısıldadı. "Oysa en mutsuz gecem. Anılarım mı bunu böyle yaptı dersiniz? Olabilir! İnsanın başına gelen bir mucizenin tam olması ancak anılarla gerçekleşir.- ama talih bir kere döndü mü, bunu artık hiçbir şey değiştiremez ve anılar hayal kırıklığına dönüşür. Talih değişmez. Bir kere daha yalvarsam acaba değişmez mi? O anılar gördüğüm gibi kalsa, olmaz mı? Ben var olduğum müddetçe onlar da var olmayacak mı?"