Dünyanın en korkunç şeyi, istediğin zaman açamayacağın bir kapının arkasında kalmaktır. Hayır hayır, bundan daha fecisi kapı kapandıktan kısa bir süre sonra gözlerinin karanlığa alışmasıdır.
Nedendir bilmem, bazıları daha ilk karşılaşmada, halk tabiriyle, can ciğer kuzu sarması olurlar. Birbirlerini hiçbir zaman unutmamak için bir kere tanışmaları yeter. Bunun bir de tersi var. Bazıları da birkaç defa tanıştırılmalarına, yollarının hayatta birçok kez kesişmesine rağmen daima kaçarlar birbirlerinden. Aralarında kaynaşma olmaz. Sokakta rastlaşsalar birbirlerini görmezden gelirler. Ne dostturlar, ne düşman. Şimdi bu özelliğe sempati ve antipati diyorlar.