Öncelikle kitap bence mutlaka okunmalı, tek solukta 3 saatte bitebilecek bir kitap. Herkesin takıntı dediği fakat bence meraktan hayranlığa, hayranlıktan hoşlantıya, hoşlantıdan masumane bir çocukluk sevgisine, çocukluk sevgisinden bir genç kızın aşkına ve oradan takıntıya giden bir serüven bu. Direkt "takıntı" diye adlandırmak doğru gelmedi bana. Ulaşması imkansız oldukça kamçılanan duygunun, bir kadını ihtirasa sürükleyerek içinde büyütmesini anlatıyor. "Dün çocuğumuz öldü ve sen onu hiç tanımadın" kitapta beni en etkileyen cümle bu olsa gerek.. çocuğunun annesini bile tanımayan bir adamdan çocuğunu tanıması beklenemez zaten ( -ki bir çocuğu olduğundan haberdar bile değilken). Kitaptaki gizemli kadında eleştirdiğim bir husus oldu; adamın karşısına bir kez dahi olsa geçip kendini, yaşadıklarını, aşkını, duygularını ve onun için nelere katlandığını anlatmadan direkt olarak (her ne kadar "seni suçlamıyorum" dese de) adamı suçlaması yanlıştı kanımca. Çıkaracağımız dersler olmalı, evet kimse seveceği kişiyi seçemez, gönül kime vurulursa kişi peşinden gider fakat seviyoruz diye gururumuzu ayaklar altına alıp tabiri caizse o kişiyi tanrılaştırmamamız gerekir şayet kendisine saygı ve sevgi duymayan biri karşıdan da böyle bir şey göremez. Hem şaşırtıp hem üzen ve ders veren kısa bir eserdi..
