Volkan

"Ben demek istiyordum ki, onlar, yani annenle babam, bir şeylerle uğraşıyorlar ve kendi hiçliklerinden rahatsızlık duymuyorlar, bu durum onlara tiksindirici gelmiyor... Bense... Ben sadece can sıkıntısı ve öfke hissediyorum." -Bazarov
Reklam
İnsan gayeye ulaşmak için çalışmayı sever, fakat ulaşmayı pek istemez.
Hiç değilse insan, bu iki kere giden daima ürkmüştür; ben hala ürküyorum. İnsan bütün ömrünü iki kere iki peşinde geçirir, bu uğurda denizler aşar, hayatını harcar, fakat yemin ederim, arayıp gerçekten elde etmekten korkar. Çünkü onu bulur bulmaz artık erişecek şeyi kalmayacağını bilmektedir. İşçiler işlerini tamamladıktan sonra hiç olmazsa aldıkları parayla meyhaneye gider oradan karakola düşerler; işte size en aşağıdan bir haftalık meşgale. Fakat bizler nereye gideriz ? Onun için gayeye her yaklaşmada bir huzursuzluk hissedilir. insan gayeye ulaşmak için çalışmayı sever, fakat ulaşmayı pek istemez; bu hal hiç şüphesiz çok gülünçtür. Şu halde insan daha doğuştan gülünç bir yaratıktır. İşin hoş tarafı da bu zaten. Gene de ne olursa olsun şu iki kere iki pek musibet bir şey. Bana göre iki kere iki sadece bir küstahlıktır efendim. İki kere iki yolumuzun ortasında külhanbeyi gibi durmuş, elleri belinde, ortalığa tüküre boğarken düşünüyorum. İki kere iki dördün üstünlüğünü kabul ediyorum elbette; fakat her şeyi hoş görmeye karar verdikten sonra, iki kere ikinin beş etmesinden bile hoşlanmak mümkündür.