Sevgilim,işte eylül Ve işte senin usul usul seğiren yüzün. Zaman ki sonsuzdur Bitmemiş şiirler gibidir. Bazı hüzünleri Bazı nehirleri tutup anlatmak gibidir. Biz ki zamanı tırnak içine alıp yaşadık (İsteğin bulanık kıyısında). Bundan değil midir bizim aşkımızda Sürekli bir akşam hüznü vardır.
Sayfa 78Kitabı okudu
Ruhumla bu hayat arasında kurduğum köprüye "ah çok sallantılı" diye bakıyorlar. Evet,haklılar. Göçebesiyim çünkü bozkırın,ve her gün ufkun mor çizgisini özlüyorum.
Bir şeyi anlayabildiğimiz sürece ona yenilmenin sözkonusu olamayacağını çok düşünmüşümdür.Bu düşünceye kendimi çok alıştırmışım.Şimdi yenilmeğe başlıyorum.Artık anlamadığım için.Anlamadığımı başka kılığa sokup anlatmağa kalkamam ki...
Sayfa 173Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İnsanlar,gitgide,istediklerine,dilediklerine inanmakla yetindiklerini,düşünüp tartmayı,ölçünmeyi,olanı biteni görmeğe çalışmayı yavaş yavaş bir yana ittiklerini daha fark etmiyorlardır belki de.Bunun farkına varmağa başladıklarında ise ortalık iyice kararmış olacak.Sabahları güneş yeniden doğar gibi olsa da,ortalık yeniden aydınlanır gibi olsa da,gecenin karanlığı bütün bütün dağılmayacak hiç.
Sayfa 33Kitabı okudu
Alıntı
Bir yer var,biliyorum; Her şeyi söylemek mümkün; Epice yaklaşmışım,duyuyorum; Anlatamıyorum.
Sayfa 60
Bekliyorum Öyle bir havada gel ki, Vazgeçmek mümkün olmasın.
Sayfa 53
Ne zaman seni düşünsem Bir ceylan su içmeye iner Çayırları büyürken görürüm.
Her akşam seninle Yeşil bir zeytin tanesi Bir parça mavi deniz Alır beni.
Seni düşündükçe Gül dikiyorum elimin değdiği yere Atlara su veriyorum Daha bir seviyorum dağları.
Sayfa 19Kitabı okudu
Kağıttan gemiler yaptım kalbimden Ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı. Aşk diyorsunuz, limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!
Sayfa 35Kitabı okudu
Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi, Tırnaklarıyla düzeltemiyor insan. Yıllarca biriktirdim rengarenk çokomel kağıtlarını kitap aralarında.
Sayfa 29Kitabı okudu
Bir zamanlar kendimi Bulunmaz Hint kumaşı sanmıştım. Kaç metredir benim yokluğum? Benden daha çok var sanmıştım. Benim yokluğumdan dünyaya Bir elbise çıkar sanmıştım.
Sayfa 16Kitabı okudu
Yapıştırsam da parçalarını hayatımın Su sızdırıyordu çatlaklarından.
Sayfa 13Kitabı okudu
Etrafındaki insanlar ölmeye başlayınca onlardan ne farkın olduğunu,neden hayatta olduğunu soruyorsun kendine.Yanıtlara sahip değildim.
Sayfa 26Kitabı okudu
Mutlak ıssızlıkla buluştum, mutlak kopuştum hatıradan. Bir şey değilim ben, geç benden.
Sayfa 22Kitabı okudu
Göztaşı bir çift göktaşı, Aldı gitti o kısrak gözlerini, Yetiş,dedim,yetiş,müneccimbaşı! Kaldırmadı bile başını bilardodan, O mavi,o nehir,o ben ve o kız yokmuş gibi.
Sayfa 7
Zaman insanları ayırabilir,ama asıl hayatın da ayırmasına neden izin verilmeli?Biz birbirimizin dünü,bugünü,yarını değilmiyiz?Dostluğumuz benim tek mülküm,bugüne dek edindiğim en büyük zenginliğim.Seni çok özlüyorum.Seni ben,nasıl desem...
Sayfa 194Kitabı okudu
