Serdar Karahasanoğlu
@Letranger____
1987
18 okur puanı
Aralık 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Kitaplar insanın mutsuzluğuna teselli sandığımız bir derinlik katar yalnızca.
Dünyayı sözcüklerle tutsak ettik.Bu süreçte biz de kendi sözcüklerimizin tutsağı olduk.
Okur Takip Önerileri
Sözcüklerden, sözcüklerin abartılmış egemenliğinden dolayı deneyimlerimizi bilinçli olarak sınırlıyoruz.Daha az görüyor,daha az işitiyor,kokluyor, dokunuyor ve daha az tat alıyoruz.Birçok deneyimi es geçiyoruz.Yaşama daha az dikkat ediyor,kendi basitleştirmelerimizle özel soyutlamalarımıza çok daha büyük dikkat gösteriyoruz.Sonsuz çeşitlilikteki deneyim olasılıkları bir yanda dururken, gerçekten yasayabildiğimiz tek tük şeyleri de hemen sözcüklerle kodlayıp standartlaştırıyoruz.
Cehennem kendilerine inananların,cennet ise paralı askerlerin mekânıdır.
Kadını küçülten ve erkeğin sömürüsüne terk eden bu düzeni eleştirmek,yermek ve değiştirmek gereğini hiçbir zaman aklımızdan geçirmemişizdir.Kadını ezik ve haysiyet dışı kerteye indiren şeriata karşı baş kaldırmak ve savaşmak gibi asil bir davranışa asla özenmemişizdir.Yapabildiğimiz tek şey İslamın özünün kadının haklarına saygılı olduğunu ve kadının durumundaki kötülüğün İslamın yanlış uygulanmasından doğduğunu öne sürmek olmuştur.
Batı dünyası din duygularını rencide etme endişesini yenebildiği ve dini peygamberleri eleştirip yerebildiği içindir ki akıl çağına yönelmiş ve İslam dünyası bunu yapamadığı içindir ki geriliklere,ilkelliklere gömülmüştür.Eğer şeriat sorunları eleştirilemez der ve din duygularını incitme endişesi uğruna akılcı değer ölçülerimizi feda edersek,bu taktirde insan varlığını gerilikler ve haysiyetsizlikler içerisinde tutan emirlere,insan beynini işlemez hale getiren düzene katlanmak ve ikinci sınıf milletler seviyesinde kalmak ve asıl acıklısı bunun yüz kızartıcı sonuçlarına katlanmak gerekecektir.
Hayatın anlamını arayarak mutlu olamazsın.Anlam önem sırasında üçüncüdür yalnızca.Sevmekten ve var olmaktan sonra gelir.
Dinin dünyada neden bu kadar büyük bir mesele olduğunu anladım.Çünkü elbette ki, tanrının var olması mümkün değildi ama öte yandan insanların var olması da mümkün değildi.Dolayısıyla insanlar kendilerinin var olduğuna inanıyorlarsa, mantıken kendilerinden daha olasılıksız bir şeye inanmaları da çok abes değildi.
İnsanların kendilerini gerçekleştirememelerinin sebebi hayal gücü eksikliğiydi.İşlerini gören bir gün bulmuş ve o düzene sımsıkı yapışmışlardı;en azından pazartesiyle cumartesi arası aynı şeyleri tekrarlayıp duruyorlardı.Bu düzen onlara iyi gelmese bile değiştirmeyi akıllarından geçirmiyorlardı.Sonra cumartesi ve pazar günleri azıcık değişik bir şey yapıp azıcık eğleniyorlardı.
Şiddetin insanın medeni yüzeyine bu kadar yakın olması korkuttu beni.Sorun şiddetin kendisinden çok, insanların içlerindeki şiddeti gizleyebilmek için harcadığı çabanın büyüklüğüydü.Homo sapiens sabahları bir canlıyı öldürebileceği bilgisiyle uyanan ilkel bir avcıydı eskiden.Şimdiyse sabahları bir şey satın alabileceği bilgisiyle uyanıyordu yalnızca.
Bir insanı hipnotize etmek kolaydı çünkü evrendeki bütün türler içinde inanmaya en çaresizce ihtiyaç duyanlar onlardı.
İnsanlar prensip olarak delilerden hoşlanmıyorlar;iyi resim yapan deliler hariç ama onlardan hoşlanmaları için de o insanların ölü olmaları gerekiyor.Ne var ki deliliğin dünyadaki tanımı çok belirsiz ve tutarsız.Bir dönem tamamıyla aklı başında sayılan bir hareket bir diğerinde delilik işareti oluveriyor.İlk insanlar hiç sorun yaşamadan çıplak gezebiliyorlardı mesela.Hatta nemli yağmur ormanlarındaki bazı insanlar halâ böyle geziyor.Yani deliliğin bazen zamanla,bazen de posta koduyla alakalı bir şey olduğu sonucunu çıkarabiliriz.