İbrahim Şenyuva
@MiHaRBi07
İnsanlar dizili inci bir tesbihte.
İnci ne kadar değerli,
İplik o kadar ince.
Antalya
1982
7 okur puanı
Şubat 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Herkes kendinde neyi ekerse daima onu biçer. Tohum da, harman da sensin. İşte bu nedenle tarihteki bütün devrimler hep başarısızlığa uğramıştır. Onlar dünyayı dıştan değiştirmeye kalkıştılar, su birikintisindeki görüntünün gerçek olduğunu sandılar.
Mütevazı olana yulaf ekmeği cennet yemişlerinden lezzetli gelir
" Hepimiz geleceği çok fazla düşünüyoruz. Bu sebeple de bugünümüzü heba ediyoruz"
Okur Takip Önerileri
" Gençlik bir çiçek, meyvesi aşktır. Olunca koparan, bahtı olandır."
" Kapısında rüşvetçi ve rezil bir adamın nöbet tuttuğu hiçbir yer yoktur ki o kapı 'altın' anahtarıyla açılmasın"
" Suçluyu bulmak istiyorsan, önce cinayetin kime yararının dokunabileceğini bul "
İnsanın çocuksu, temiz vicdanı tohumun içindeki öz gibidir. Bu öz olmadan hiçbir tohum gelişemez ve bizleri ileride ne beklerse beklesin, insanlar yaşadıkça hak, doğruluk denen şey de orada var olacaktır.
" Öyle deme, geyik ana, sen insanoğlunu tanımazsın. Bırak orman hayvanlarını, birbirlerine acımaz bunlar.
" Bir insanı öldürdüğün zaman, bir yaşamı çalmış olursun, karısının elinden bir kocayı, çocuklarından bir babayı almış olursun. Yalan söylediğinde, birinin gerçeğe ulaşma hakkını çalarsın. Hile yaptığın, birini aldattığın zaman doğruluğu, haklılığı çalmış olursun. Anlıyor musun? "
Ölmüşlerimizden kalan her şey kıymetlidir, onlara yaşarlarken değer vermişsek eğer.
Bana öyle geliyordu ki Tanrı, yolunu yitirmiş ve günah yollarında gezinmeyi seçmiş olan kuzuyu terk etmişti ve kuzuyla sürüsü arasında yırtıcı bir canavar, avına saldırıp parçalayacağı saati homurdanarak beklemekteydi.
" Ne istediğimi kendim de bilmiyordum; hayattan korkuyordum, hayattan kaçıp uzaklaşmak istiyordum, ama gene de hayattan bir şeyler bekliyordum."
"Bir kış sabretmişsin de tam çiçek açacakken dolu vurmuş gibi oluyor bazen hayat"
"Santiago, yavrum!" diye bağırmıştı.
"Neyin var?"
Santiago nasar, onu tanımıştı.
"Beni öldürdüler, Wene Hala"
İnsana gerekli olan, neye mal olursa olsun ve neye yol açarsa açsın bir şeyi özgürce isteyebilmesidir. E, gönül bu, ne isteyeceğini ise ancak şeytan bilir...
Gençler vefasız, ihtiyarlar mecalsiz... Benimki gibi sevdaya kanmayan gönüllerin hâli ne olacak bilmem?
Söylemekle dert eksilmez, derler. Boş lakırdı... İnsan kederini boşaltmakla pekâlâ hafifler.
Tam bilemiyorum. O zamanda geriye sadece puslu hatıralar kaldı. En azından bugün sanki bir başkasından ya da eski bir hayattan bahsediyormuş gibi anlatabiliyor, gülebiliyorum. İyileştiğimi kanıtlamaz mı bu?
Bir insan kendini anlatırken tarafsızlık, ucu yalan çıkan allı pullu bir yol değil midir?
Böyle işte, Wilhelm, ama yakınmıyorum; hayatın çiçekleri sadece hayallerdir! Çoğu insan ardında bir iz bırakmadan göçüp gider, çok azı meyve verir ve bu meyvelerin de çok azı olgunlaşır.
Bu dünyada her şey bir saçmalığa dayanır; kendi tutkusu, ihtiyacı dışında, başkalarına yaranmak, para kazanmak, şan şeref ya da benzer şeyler uğruna çalışan insan her zaman budaladır.
Ben de kalbimi hasta çocuk gibi görüyorum, onun her istediği olacak.
Yalnızlık
Ağaçlar, çiçekler... İnsanın güzel kokuların denizinde yüzüp ondan beslenebilmek için mayıs böceği olası geliyor.