Hayır muhakkak ki bu eski şeyleri kendileri için sevmiyoruz . Bizi onlara doğru çeken bıraktıkları boşluğun kendisidir .
Tanrı'nın değirmenleri yavaş yavaş öğütür, ama incecik öğütür.
Okur Takip Önerileri
Gökyüzünün tepenize ineceğine inanmazsınız, ta ki bir parçası başınızın üstüne düşünceye kadar.
Bir yüzün değişmesi ne kadar kısa sürüyor, ahşabı oyar gibi oy, bırak sertleşsin. Gündüz rüyası görür gibi bakan o saf ve şaşkın gözlü kız değilim artık. Keskinleştim, yoğunlaştım, sınırlandım.
İnsan sevilmekten çok anlaşılmayı istiyordu belki de.
Hiçbir yararı olmayacağını bile bile insan kalmanın çok önemli olduğunu düşünüyorsan, onları yendin demektir.
Bilinçleninceye kadar asla başkaldırmayacaklar, ama başkaldırmadıkça da bilinçlenemezler.
Kafatasınızın içindeki birkaç santimetreküp dışında, hiçbir şey sizin değildi.
Sana diyorum ki : kendi kurtarıcın, yalnızca sen kendin olabilirsin!
Sana geleceği veriyorlar, ama senin geçmişini sormuyorlar.
Ben bir kör cerenim, Anavarza yazısına düşmüş. Çaresiz bir kör cerenim karakuşun pençesinde...
Hiç böyle güzel bir su, hiç böyle doğan güneş, hiç böyle bir gökyüzü görmemişti. Hiç böyle bir dünyaya doğmamıştı. Bütün dünya bir dost kıvancı içinde kaynaşıyordu. Pul pul bir sevinç yağıyordu dünyanın üstüne.
Çalış, diyor, çalışıyorlar. Yat, kalk, otur, uyu diyor, bir dediğini iki etmiyorlardı. Küskün karanlıklarına da gittikçe gömülüyorlar, vurdumduymaz, hiçbir şeyle ilgilenmeden, gülmeden, ağlamadan, öfkelenmeden, sevinmeden bir tuhaf havanın içinde yuvarlanıp gidiyorlardı. Umut ettikleri hiçbir şey yoktu. Umut edememenin boşluğundaydılar.
Ormanın içinde, keçi yolunda, gecenin ortasında dikildi kaldı. Yönünü nereye dönse, gidecek hiçbir yeri yoktu ki. Yönünü nereye dönsün?