“Durun! Oturun! Oturdu Illien de asırlar önce.
Ne kadar dinlerseniz dinleyin duyamayacaksınız
böyle
Güzel bir şarkıyı, bir ömür bekleseniz bile.
Bir ustanın şaheseridir bu, Savien’in şarkısı
Bir de Aloine’in, gönül verdiği karısı.”
"Bir insan havuza da düşse, denizin ortasına da düşse, yapacağı iş yüzmektir değil mi?
-Şüphesiz.
-Öyleyse, biz de yüzmeye başlayalım, belki bir yunus balığı sırtına alır bizi, beklenmedik bir şey olur da işin içinden çıkarız."
Anlaşılabilir insani nedenlerle, taraflar bir paradoksun ya da daha kötüsü kendilerini aykırı bir bakış açısının karmaşası içinde yitirmek uğruna, güzel, kapsamlı bir kuramdan vazgeçmek istememektedir.