İnsan elinin altındaki nimetler rutinleşmeye başlayınca şükretmeyi unutuyordu.
Kelime dağarcığımız çok fakir olduğu için hayatta başımıza gelen pek çok şey tanımsız kalır.
"Elleriyle çalışanlar işçidir.Elleri ve kafalarıyla çalışan,ustadır.Elleri,kafaları ve yüreğiyle çalışanlar,sanatkardır."
Goethe
Okur Takip Önerileri
"İster hayatımız,ister ekin tarlalarımız olsun,sahip olduğumuz şeyleri yitirmekten korkarız. Ama hayat hikayemiz ile dünya tarihinin aynı EL tarafından yazılmış olduğunu anladığımız zaman,bunu anlar anlamaz,bu korku uçup gider.''
Sarkilar,biz katilmissak cana degiyordur.bizim gecmedigimiz sokaklarin hikayesi yoktur.biz ozgur degilsek dunya tutsaktir...
Sonra neden sevincler degil de,acilar gidip gelip gecmisten karsilik bulur kendine?ve neden insan,ne kadar aci cekerse ceksin,cocuklugunu oksar durur yaşlandıkça?
Sevmeyi özledim biliyor musunuz?kayitsiz sartsiz bir gülüşü.Olur olmaz yerde ağzıma bir öpücüğün konmasini.bir dogruya sevinmekten cok bir sacmaliga gülümseyebilen hosgoruyu.'nerde kaldin' ayazini degil 'hos geldin' iyiligini.hicbir seyle yatismayan yurek telasini.kapi zilleriyle telefonlar arasinda tükenmeyi.
Bütün sözcüklerin gizini çözmüs de sesini verecek yer bulamadığı icin her seyi gözbebeklerine toplamıştı sanki...
Bütün öksüzlerin kederiyle baktim yüzüne,ne zaman geleceğini düşündüysem.
Ölmek isteyeni kurtarmak,öldürmekle birdir.
Hepimiz ölecek yaştayız!
Yanlışa karşı çıkıyorum ama doğruyu gereken güçte savunamıyorum.
Acı insanı bir yerden alıp daha ötelerde bir yere taşıyorsa,boşuna çekilmemiş demektir.
Sevecek birini aramak yerine,neden kendimizi daha cok sevilmeye değer kılmıyoruz?Almak istediğimizden daha fazlasını vermeye neden talip değiliz?
Kötülükte iyilikte şartlara bağlı.