Lise yıllarımda okuduğum bu kitabın üzerimdeki yoğun hissinden kısaca bahsedeceğim.
Bana göre gerçekçiliği çarpıcı şekilde veren bir roman. Zira, insanların yaşadıklarını, açlığı, o bunaltıcı sıcağı hatta hani asvalt sıcağı vardır ve kokusu burnunuza gelir ya işte o bungunluğu iliklerime kadar hissetmiştim, bu kitabı okurken. Üzerinden yıllar geçmesine rağmen hâlâ böyle kuvvetli hissediyorsam, bunu, yazarın gerçekçi tasvirlerine ve uslûbuna yorabilirim.
“Açlığı yalnız kendi midesinde değil çocuklarının da büzülmüş karınlarında duyan bir adamı nasıl korkutabilirsiniz?”
Tekrar okumam ve farklı ya da aynı cümlelerde kendimi tekrâr keşfetmem gerekiyor gâliba...
