Sevgi ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi.
“Süveyda” yahut “sevda”
“…sevda, kara talih içinde, o kara kan damlasında büyür. Bütün tecelli denizleri, bütün aşk fırtınaları, işte o bir damla kanda dalgalanıp çırpınır. Aşırı sevgi bu damlayı tahrip edip dağıtırsa, parçaları bütün vücuda dağılır. Aşk, işte bu dağılmanın adıdır ve o dağılırsa aşık artık ne yaptığını bilmez olur. “
İnsanın kendini, yaptığını, yaşadığını bilmeden yaşamasıdır.