Sesim. Yok. Koca bir ömrün hepi topu, kırk yıl uzakta, şimdi kar altında, ayazda kalmış 8 ayını saymazsak, hiç olmadı. Duymadım. Başkaları duymuştur. Bir ses; evet, duyulmuştur belki. Kimin? Sesim sanmışlardı, duyduklarını. Nasıl, gördüklerini ben sandılarsa yıllarca: katlanan, susan istemeyen, arzulamayan, ağlamayan, bıkmayan, yakınmayan-
Sayfa 91
Gerçeğin kuyusu bir cehennem," dedi. "Ömrümüz gerçeğin kuyusuna inmemek için mücadele etmekle geçiyor. Sen bu yüzden kendini başkalarının kuyusuna atıyorsun, ben bu yüzden başımı alıp gidiyorum. Kendi kuyumuza inip kendimizi tanımak istemiyoruz. Biliyoruz çünkü ne kadar aciz, zavallı, korkak, tiksindirici olduğumuzu. Ama bilmek istemiyoruz."
Sayfa 281
Okur Takip Önerileri
Karantinada ilk gün.
Hayat bir pergel diye düşündü; ama ben pergelin sabit ayağıyım, küçük büyük daireler çizenler başkaları
Sayfa 215 - Can yayınları
İnsana değmeden yaşanmıyor, insanoğlu insansız bir hayat bulamadı.
Sayfa 144
Hem aşk en iyi ihtimalle hastalıktır, çoğu zaman iyileşirsin, iyileşmezsen de ölürsün.
Sayfa 177
...hiçbirimize iyi ki yaşadım dedirtmeyen bu hayat senin suçun değil Şükran. Ama benim suçum da değil.
Sayfa 184
Oğlu böyle bir şehirde sır saklamanın imkânsız olduğunu da farkında değil. Öğrenecek elbet, bir gün şehir dediği şeyin birbirini gözleyen sayısız gözden ibaret olduğunu o da anlayacak. Ama buna çoktan alışmış olacak ya da daha fenası başkalarını gözleyen sayısız gözden biri haline gelecek.
Sayfa 59
Söylenen sözlerin, yaşanan olaylardan önemli olduğunu Selim'de gördüm. Düşüncelerine büyük bir içtenlikle bağlıydı: herkesi de öyle sanıyordu. Bu içtenlik, düşünmeyi meslek edinenlerin içtenliğinden çok farklı bir duyguydu. Mesleği sevmek gibi değil, hayatı sevmek gibi bir duyguydu. Camus'nün 'Ontolojik mesele yüzünden ölen kimseye raslamadım' sözünü okuyunca, ' Biri bu yüzden ölmeli, intihar etmeli,' diye bağırmıştı. Ona, kimsenin soyut düşünceler nedeniyle kendini öldürmediğini söyledim. Benim de Camus gibi bir ahmak olduğuma karar verdi.
Sayfa 359
Ama bilmiyordu ki vücudun ruha ihanet etmediği anlar pek azdır. Ne çok ister insan büyük kederlerin ardından ölüp gitmeyi de başaramaz. Ruh, başına kara bir hale takarak göğe yükselmek için çırpınır ama vücut dünyalıdır; yer, içer, yaşar.
Nitelikli bir insanla konuşmak için zamanın büyük bir bölümünü kitaplara ayıran okurlara kızmak kimsenin haddi değil.
Kendileri için, ben temelinde şu ya da bu insanım demiyorlar, ben şu ya da bu unvanım, şu ya da bu diplomayım diyorlar. Ve onlar şu ya da bu insanla görüşmüyor, şu ya da bu diplomayla ve şu ya da bu unvanla görüşüyorlar. Ve biz de hiç çekinmeden, insanlık içinde insanların birbiriyle ilişkide olmayıp, diploma ve unvanların birbiriyle ilişkide olduğunu söyleyebiliriz, İNSANLIK İÇİNDE İNSANLAR, KABACA SÖYLERSEK ÖNEMSİZLER, önemli olan yalnızca diplomaları ve unvanları.
Sayfa 52 - Yky
Bana karşı asla iyi olmadılar, hep kötüydüler, bu gerçek sonunda yüksek sesle söylenmeli
Sayfa 96 - Yky
Kıyamet kopuyor. Yaşayan ölüleri oynuyoruz.
Sayfa 147 - İletişim Yayınları
