Erasmusun, mümkün olduğunca diğer dinlere bulaşmadan (minik örnekleri haricinde) Hristiyan odaklı eleştirisi kitap boyunca tekrar ediyor. Barış'ın Savaş'a üstün olduğunu red edemeyeceğimiz bir şekilde oldukça yalın aktarıyor. İslam'a özgü olan savaştan kaçınma erdeminin sadece Muhammed tarafından değil aynı şekilde İsa tarafından da ısrarla tavsiye edildiğini açıklıyor.
Bu arada Muhammed örneğini ben ekledim içerikte böyle bir durum yok belirtmek isterim.
Savaşın kimlere nasıl kazançlar sağladığını aslında hepimiz biliyoruz ama 1466 da Rotterdam' da doğan bir düşünürün sanki bugünün dünyasında yaşıyormuşçasına aktarması bir hayli enteresan.
Günümüzde kendi ülkemin lideri İslam vaadiyle gelip sağa sola hakaret niteliğinde sözler sarf ediyorsa, uzlaşma dilinden kaçınıyorsa, bundan kimin ne kar sağladığı çok net ortaya çıkıyor.
