Pellucidum
@Pellucidum
Tıp
304 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Çocukken benim için lüks, kürk mantolar, uzun elbiseler ve deniz kıyısındaki villalardı. Daha sonra, bunun entelektüel bir yaşam sürmek olduğuna inandım. Şimdi bana öyle geliyor ki lüks aynı zamanda, bir erkeğe ya da bir kadına olan tutkuyu yaşayabilmektir.
Sayfa 51 - CanKitabı okudu
Uzun sözün kısası, acıya dayanmaya, mantıksal olarak umut yokken, umut beslememe yardımcı olabilecek tüm yolları denemeye devam ediyordum.
Sayfa 43 - CanKitabı okudu
Gerçekte kötü olan bir davranış kendisini esinleyen düşünce nedeniyle kimi zaman yüce bir davranış olabilir.
Sayfa 52Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Ondan mahrum kalmadan anlamıyoruz sevginin kıymetini.
Çünkü sevmek dediğin aşk oyunlarıyla olmaz.
Şiir yazarak olur, çiçek toplayarak olur.
Yeminler ederek, antlar içerek, sözler vererek sürer.
Sevgi verdiklerimizde değil, alabilme yeteneğimizde gizlidir.
Güvenimizle büyür; oysa kendi gerçeğimize güvenmiyorsak güvenemeyiz kimselere.
Sayfa 64 - HelikopterKitabı okudu
Ben böyle seviyorum işte
Zarafetini gaddarlığını inceliğini kabalığını
Olduğun şairi olmadığın erkeği seviyorum
Bir zamanlar çocuk olduğun
Ve bir gün ceset olacağın için seviyorum
Hem gövdeni hem aklını seviyorum
Yalnızca boynunun düzgün çizgilerini değil koltuk altının terini de seviyorum
Kanımı tutuşturan gücünü de
Çocuk gibi elinden tutma isteği uyandıran güçsüzlüğünü de seviyorum
...
Birlikte daha kutsal olacağız inanıyorum.
Sayfa 41 - HelikopterKitabı okudu
Aşk ya aşktır, ya değildir.
Ne amaca gerek duyar, ne hedefe.
Ama kendi kendine doğar; kendi kendine yeter.
Ne umuda yeri var, ne gerekçeye.
Sayfa 39 - HelikopterKitabı okudu
Artık geçip gitmişti o çağ, hiçbir şey onu geri getiremezdi.
O günlerin beğenisini, kokusunu, şarkısını,
o adamların gökyüzünde görüp peşinden koştukları hayalleri...
İşte bunları, onların yüzlerinde günbatımı ardından yansıyan son bir parıltı olarak yakalamıştı
ve bunlar her zaman ona ait olacaktı.
Sayfa 116 - HelikopterKitabı okudu
Deneyim örtük bilgidir. E peki bu yeterli olabilir mi? Hayır, tabii ki yeterli olamaz.
Yetebilmesi için bilginin örtük halden açık hale geçmesi gerekir; yani dışarı çıkması, dışarı çıkması gerekir ki böylece her parça birbirinden ayrı olarak görülebilsin ve her bir parça ayırt edilebilsin, tanımlanabilsin.
Neredeyse elle dokunabilir olsun ama öngörülü ellerle!
Bunun tersi söz konusu olduğunda “tanınan“ hiçbir şey asla “bilinen“ olamaz.
Bir isimler meselesi midir bu? Terminoloji meselesi mi? Hayır.
İsim şeydir. İsim, içimizden dışarıya konmuş olan her bir şeyin biz de temsil ettiği kavramdır.
İsim olmadan kavram da olamaz ve bu durumda “şey“ içimizde tıpkı körmüş gibi öylece kalır; tanımsız, belli belirsiz.
Sayfa 74 - AlakargaKitabı okudu
Her birimiz kendimize ve yaşamımıza göre görüyor, duyuyor ve düşünüyoruz.
Bu demek oluyor ki kendimize ve hayata, bize has bir şekilde değişken bir gerçeklik katıyoruz: Dış dünyayı tasarlıyor ve inanıyoruz ki orası bizim için nasılsa, diğerleri için de aynı şekilde olmalı ve o yarattığımız dünyanın tam ortasında, neşeyle yaşıyor; elimizde baston, dudaklarımızın arasında bir sigara, emin adımlarla yürüyoruz.
Ah efendiler, o gerçekliğe çok fazla güvenmeyin! Tek bir esinti yeter dostlarım, sadece tek bir esinti, o hakikati alıp uzaklara götürmek için.
Hem iç dünyanızın mütemadiyen değiştiğini görmüyor musunuz? Sadece bir an öncesinden birazcık farklı görmeye, duymaya, düşünmeye başlar başlamaz değişir; yani bu demek oluyor ki, az önce sizin için gerçeklik olan şeyin, şimdi sadece bir yanılsamadan ibaret olduğunun farkına varırsınız. Ancak bununla beraber, bu yanılsamanın dışında da başka bir gerçeklik vardır belki, olabilir mi? Eyvahlar olsun!
E peki öyleyse ölüm, tüm göz bağlarından tamamen kurtulmak değildir de nedir?
Sayfa 32 - AlakargaKitabı okudu
Şu attan, şu çılgın ayın ışığından, gökyüzünde gaklayıp duran şu kargaların gölgesinden uzağa...
Hepsinden uzağa, çok uzağa, uzak... Uzaklara...
Sayfa 17 - AlakargaKitabı okudu
Suskun dostu sayısız uzakların, hisset,
soluğun nasıl da çoğaltıyor mekanı.
Çatı kirişlerinin karanlığında asılı
çanlar çalsın uğruna. Neyse seni
kemiren, güçlü olur bu doyumdan da.
Değişime bırak büsbütün kendini.
Nedir senin en acı veren deneyimin?
Şarap ol, içmenin tadı acı geliyorsa.
Aş tüm sınırları bu gecede;
sihirli güç ol düşüncelerinin yol ayrımında;
anlamı ol garip karşılaşmalarının.
Eğer seni bu yeryüzü unutursa,
de ki sessiz duran toprağa: Ben akıyorum.
Hızla akan suya da: Ben varım.
Sayfa 81 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Hangi resimle bütünleşirsen bütünleş iç dünyanda
(olsa bile bu acılı hayatın bir parçası)
hisset, kastedilen bütünü, övülmeye değer halıyı.
Sayfa 73 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
... direniriz daha uzun süre.
Ama ne zaman ve tüm hayatın neresinde
açarız sonunda kendimizi ve oluruz hazır kabule?
Sayfa 57 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Nefes almak, sen görünmez şiir!
Hep kendi varlığının çevresinde
değiş tokuş edilen, saf evrenle. Denge içinde,
oluşturuyorum ben kendimi bu ritimle.
Sayfa 53 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu